Κύκλος

Θ' αφήνω το στίγμα μου
θα σου μετρώ
όλα τα φιλιά
να τα χωρέσεις
στο μικρό σου πορτ μπαγκαζ
όταν οδηγείς
να βλέπεις ξαφνικά
και με άλλα μάτια
ανάμνηση
στο υπογάστριο
πατώντας στιβαρά
σίγουρη πως
αυτό που  λεν
όλα για κάποιο λόγο
υπάρχουν
γίνονται
δεν είναι κούφια λόγια
ανθρώπων που κρυφοκοιτάνε
τη μοίρα
με το φόβο του ανίσχυρου
για κάποιον λόγο
θέλω να βλέπω από κοντά
τα χείλη σου
όταν μισάνοιχτα
θέλουν να ρουφήξουνε
όλο τον αέρα που περιβάλλει
τα σώματα
που ακόμα βρίσκονται
σε περιδίνηση
δονούμενα
συσπάσεις
κάτι μέσα μου
εκτείνεται
βρίσκει
το πλήρωμά του
στο δικό σου ενάλιο
θα πέσουμε και πάλι
αποκαλόκαιρο
τώρα που  η μέρα
πλαγιάζει πιο κοντά
στο πορφυρό προγεφύρωμα
του περασμένου ήλιου
θα μείνουμε έως αργά
στην ίδια ακτή
δεν χρειάζεται
να ταξιδέψει κανείς μακριά
για να κερδίσει
την ψυχή του
που ενυπάρχει
μέσα σε ένα σώμα
που ζητά
να λυτρωθεί
απ' το περίβλημά του
ενδύομαι εσένα
δεν είμαι ένας
πλάνητας
εφέστιος
επάνω στο στήθος σου
απομυζώ
την ψυχή
που διαχέεται
ως γλυκό΄διαυγές υγρό φως
γύρω και μέσα
κλείνοντας
σ' έναν κύκλο
του ολόκληρου

Ένα λίγο μελαγχολικό (λίγο;) τραγούδι που μου αρέσει πάρα πολύ... σε συνέχεια της χθεσινής αναπόλησης στην παιδικότητα, που, ευτυχώς, δεν έχουμε απολέσει...1981 Central Park live