Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θέλω να σου μοιάσω

Θέλω να σου μοιάσω
να μεταλλάξω κάθε τι
μέσα και έξω
να εισχωρήσω στον πυρήνα σου
κάθε τι ιδιαίτερο
να προσεταιριστώ
διαλύοντας το παλιό εγώ μου
μέσα στο νάμα της γλυκύτητας
που περιβάλλει κάθε σου νόημα
κάθε λέξη και κίνηση
το χαρακτηριστικό στρίψιμο
τον τρόπο που τρέχεις
πατώντας βαριά
χτυπώντας την άσφαλτο
όπως έντονα και πολύ όλα
όπως γυρνάς
σου σφίγγω τα χέρια
υποτάσσω και υποτάσσομαι
κλείνεις τα μάτια
ανασαίνεις με το στόμα
μισάνοιχτα χείλη
κλειδωμένος επάνω
ανεβαίνω καλπάζοντας
χίμαιρα και αλήθεια
δίνεσαι
είναι ο τρόπος που υπάρχεις
αυτό, α αυτό
δεν μπορώ καν να το προσεγγίσω
όσο κι αν ψηλαφίζω
την έκταση στο σώμα
όσο κι αν αντλώ
από το πιο σκοτεινό φρέαρ
τέμνομαι και ενώνομαι
στα ευκίνητα δάκτυλα
απομυζώντας όλη τη ζωική ουσία
όχι, δεν θα μπορέσω ποτέ'
να οικειωθώ
να εξιχνιάσω
ή και να φανταστώ
όσα υπογείως μαίνονται
θιασώτης κι ένθεος μέτοχος
υποψιάζομαι μόνο
κάθε υποδόρια μετατόπιση
το σύγκαυμα που σπαράσσει εντός
όστρια καυτή βροχή
ένα πέρασμα ανησυχίας πίσω από το βλέμμα
που όλα τ΄ ανατέμνει διαπερνώντας
τι, αλήθεια, απ' όλα αυτά
είναι δυνατόν να καταχωριστεί
δεν υπάρχουν όρια
εσύ τα ορίζεις
θέτεις τα νέα ορόσημα
μόνο με το σώμα μετέχω
θέλω να σου μοιάσω αλλά
όλο κι ανακαλύπτω
μέσα από εσένα
κάτι από μένα....

κι άλλο ένα εξαιρετικό live... παλιές δόξες...τα  νιάτα μας γμτ!!



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...