Νέες αναμνήσεις

Δεν γίνεται παρά
να περιφέρομαι
σ' έναν κενό χώρο
αναζητώντας
τον χρόνο
χτίζοντας τις αυριανές
αναμνήσεις
σήμερα
περνώντας από τα μέρη
που μοιραζόμαστε
καταλαβαίνεις πως
όλα αλλάζουν
ακολουθώντας τις
ακανόνιστες πορείες τους
πώς μπορώ να σ' έχω
τώρα εδώ στο μαξιλάρι μου
δεν θέλω να φεύγεις
στο είπα ξανά
δεν θέλω να έρχεται
αυτή η ώρα
αναχώρηση
επιστροφή
κι ίσως να μπορούμε
λίγο να παίξουμε στο δρόμο
να έρθουν  πάλι
ημέρες και απογεύματα
που δεν θα νοιαζόμαστε
να σπαταλάμε
το κάθε τι ασυλλόγιστα
να θέλεις
να γυρνάς πίσω
σε ανέμελα πρωινά
όμως ποτέ δεν έλειψαν
και οι φροντίδες
και δύσκολα
και να'
έχεις ανάγκη
όλο και περισσότερο
να διαρκεί
ένα αγκάλιασμα
γιατί μετά
παρασέρνει τα πάντα
η ροή
η δίνη των ανθρώπων
πού είσαι
αυτές τις στιγμές
σε αναζητώ με αγωνία
ζητώντας στις λέξεις
στα μηνύματα
ένα μικρό στήριγμα
ζητώντας απεγνωσμένα
αυτό το λίγο
των καθημερινών
περιποιήσεων
που ανεπαίσθητα περνούν
στις ζωές τους
οι καθημερινοί άνθρωποι
εραστές που δεν
αναμετρώνται πια
με τον χρόνο
αυτό το άχρονο
αναζητώντας όλο
και πιο πολύ΄
γι αυτό
δεν είναι σχήμα λόγου
το μείνε ακόμα
μη φύγεις απόψε
πριν καλά καλά
στεγνώσει επάνω μας
το αλάτι του έρωτα
θα πρέπει
να φοράμε
το ρούχο της επόμενης
μείνε απόψε
είναι ανάγκη
χωρίς λόγια
να κατακτάμε
λίγο απ' το καθημερινό
συνηθισμένο πήγαιν- έλα
σμιλεύοντας στο σώμα
και στα χείλη
φτιάχνοντας τώρα
τις νέες αναμνήσεις