Είπα να ζήσω
είπα ν' αφήσω λίγο
κατά μέρος
έκανα δεν έκανα
τα μετράω δεν βγαίνουν
όχι, όλα σωστά
είπα ν' ανοιχτώ βαθιά
κι ας φυσάει
ας έρθει το γοργό κύμα
περιμένοντας
τίποτα απολύτως
δεν θα σ' ανταμείψει
είπα να πάψω πια
κάθε σκέψη
ν' αφοσιωθώ μόνο
στων σωμάτων
τη λιτή σοφία
να μάθω ό,τι συλλαβίζεται
με τα χέρια
μόνο
είπα να μάθω να γελάω
καλύτερα
και περισσότερο
τόσο που να μην
ακούγεται φάλτσο
και παράταιρο
δεν είπα τίποτα
αλλά ήρθα
κοντά σου
βύθισα όλες μου τις ρίζες
μέσα σου
και μετά
αφού σε σένα
κατοίκησα
άνοιξες ένα παράθυρο
που με γλύκανε
το εσπερινό του φως
με τα ίχνη των κεριών
και τις πνιχτές φωνές
στο ημίφως της παραζάλης σου
γέλασα όσο ποτέ μου
κι άφησα την καρδιά μου
να κυλήσει σαν παιχνίδι
να παίξεις με τα πόδια σου
όπως τυλίγεσαι επάνω μου
τίποτα άλλο
δεν με κάνει ελεύθερο
είναι στιγμές που αναρωτιέμαι
υπάρχω δεν υπάρχω
Δευτέρα, Τρίτη
το βράδυ σπίτι
ν' αλλάξουμε
να πετάξουμε από πάνω μας βιαστικά
άλλη μια μέρα
να τρέξουμε
την ίδια διαδρομή
ύστερα
μοναχικά
το ίδιο και το ίδιο φαγητό
την ίδια σειρά
ίντερνετ, ξυπνητήρι
καλή μέρα
θα σου πω
όπως κάθε μέρα
και θα σ' αγαπώ
όπως κάθε μέρα
γράφοντας μηνύματα
συμπιέζοντας το κορμί
για να χωρέσει
σε πέντε λέξεις
μέχρι τη μέρα που
ξανά θα γελάσουμε
με όλο μας το σώμα
στα χέρια
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου