Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

24

Είκοσι τέσσερις ώρες
και λίγα λεπτά
έτσι
όπως γράφω καλή μέρα
ώρες που
δεν υπήρξαμε
σε παρένθεση
δεν ήταν μια
υποσημείωση
στιγμές που
ήμουνα μέσα
τόσο σε μένα
όσο και σε σένα
πόσο περισσότερο
γίνεται
να είσαι
αληθινά
πέρα για πέρα
επειδή το θέλεις
και το θέλω
ας μην φορτώνουμε
τη λογική
με το συναίσθημα
που δεν αναλύεται
δεν προσαρμόζεται
δεν εφησυχάζει
αυτός που θέλει
δεν εφησυχάζει
επιθυμεί
κι όσο περισσότερο
επιθυμεί
τόσο κυριεύεται
απ' τη μανία
του ανικανοποίητου
δεν μπορούσα
να μείνω σπίτι
βγήκα και περπάτησα
πέρασα μέσα
από δρόμους ήσυχους
όμορφα τακτοποιημένα
Κυριακάτικα βραδινά
σε αυλές και βεράντες
καλησπέρες
ευγενικές στους γείτονες
κι εμείς
διασχίζοντας
δρόμους και λεωφόρους
είκοσι τέσσερις ώρες
μια εβδομάδα
κυνηγώντας
προθεσμίες
συναντήσεις
μπαίνοντας ξανά
στο περιθώριο
εκούσια
του  χρόνου
δεν ορίζω
δεν ορίζεις
αλλά
ήταν αληθινά
για μια μέρα όλα
απλά
κατανοητά απόλυτα
με την αφή
το σώμα
το στόμα
τίποτα απολύτως
περιττό
τίποτα τετριμμένο
καμία συγκατάβαση
μόνο πλήρες
ζεστό, υγρό
θεσπέσια πάλλοντας
με τη φλέβα
της ζωής
έτοιμη να εκραγεί
ποιος την αντέχει τόση
επιθυμία
και των αισθήσεων επανάσταση
τόσο γλυκό και πικρό
στη γλώσσα
και να καίει
θα καούμε, αγάπη μου
θα γίνουμε ένα ηλιόλουστο
παρανάλωμα
όσο κι αν πέφτουμε
στο δροσερό κόλπο
το νερό θα στεγνώνει
επάνω μας
πριν δροσίσει
θα καιόμαστε
αυτή είναι η χάρη
που μας δόθηκε
και θα λιώνουμε όμορφα
ο ένας
στην αγκαλιά του άλλου
σαν ουσία μία
και συνουσία
ψυχών τε και σωμάτων

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...