Οι κοντινές εκδρομές
σαν πλάνα ταινίας
μιας άλλης ήδη εποχής
που τη ζεις αναδρομικά
επιλέγοντας σκηνικό
τόπο και πρωταγωνιστές
σε είδα
σαν για πρώτη φορά
κι ήταν αυτή η παράξενη απόσταση
να μην μπορείς να αγγίζεις
παρά μόνο
να παρατηρείς
το υποκείμενο
πόθος
εικόνα της ζωής μου
πότε
θα είναι δυνατόν
όλο αυτό
να υπάρχει από μέσα
αλλά ξέχωρα από τούτο
μπορούσα να διακρίνω
εκείνα τα εξωτερικά σημεία που
όντας μαζί
τείνει καμιά φορά κανείς
να μην διαβλέπει
ας πούμε,
τη γραμμή των γλουτών
εύγλωττα διαγραφομένη
εν τω άμα
να παρατηρείς
από μίαν ελαφρά απόσταση
η απόσταση των πραγμάτων
που θέλουμε διακαώς
και με τη συναίσθηση του θέλω
να είναι επίπονα παρούσα
σε αυτή τη διαθλαστική τέμνουσα
τη διαχωριστική γραμμή
παρατηρούσα
σχεδόν ηδονοβλεπτικά
αυτά τα πάθη
εξομολογούμαι τώρα
τη σχιζοειδή σχάση
του να σ' έχω
και να βρίσκομαι εκεί
χωρίς να σ' έχω
απόλυτα δέσμιος
εξομολογούμαι στο θεό μου
λαγνείας την ιερά ανίερη φύση
κι ως τρόπαια κρατώντας
κάθε εικόνα
ως ηδονοβλέπτης νυμφίος
με χαρά κρυφή
σχεδόν με ντροπή
για την τόσο ανείπωτη προθυμία
να ακουμπώ το βλέμμα μου
ως σαρωτής της σαρκός σου
διακρίνοντας
τα μέλαινα μέλη
να υδρολισθαίνουν
στον προσήλιο κόλπο
μη μπορώντας το ελάχιστο
παρά του βλέμματος
την επίμονη παρατήρηση
σαν πλάνα ταινίας
μιας άλλης ήδη εποχής
που τη ζεις αναδρομικά
επιλέγοντας σκηνικό
τόπο και πρωταγωνιστές
σε είδα
σαν για πρώτη φορά
κι ήταν αυτή η παράξενη απόσταση
να μην μπορείς να αγγίζεις
παρά μόνο
να παρατηρείς
το υποκείμενο
πόθος
εικόνα της ζωής μου
πότε
θα είναι δυνατόν
όλο αυτό
να υπάρχει από μέσα
αλλά ξέχωρα από τούτο
μπορούσα να διακρίνω
εκείνα τα εξωτερικά σημεία που
όντας μαζί
τείνει καμιά φορά κανείς
να μην διαβλέπει
ας πούμε,
τη γραμμή των γλουτών
εύγλωττα διαγραφομένη
εν τω άμα
να παρατηρείς
από μίαν ελαφρά απόσταση
η απόσταση των πραγμάτων
που θέλουμε διακαώς
και με τη συναίσθηση του θέλω
να είναι επίπονα παρούσα
σε αυτή τη διαθλαστική τέμνουσα
τη διαχωριστική γραμμή
παρατηρούσα
σχεδόν ηδονοβλεπτικά
αυτά τα πάθη
εξομολογούμαι τώρα
τη σχιζοειδή σχάση
του να σ' έχω
και να βρίσκομαι εκεί
χωρίς να σ' έχω
απόλυτα δέσμιος
εξομολογούμαι στο θεό μου
λαγνείας την ιερά ανίερη φύση
κι ως τρόπαια κρατώντας
κάθε εικόνα
ως ηδονοβλέπτης νυμφίος
με χαρά κρυφή
σχεδόν με ντροπή
για την τόσο ανείπωτη προθυμία
να ακουμπώ το βλέμμα μου
ως σαρωτής της σαρκός σου
διακρίνοντας
τα μέλαινα μέλη
να υδρολισθαίνουν
στον προσήλιο κόλπο
μη μπορώντας το ελάχιστο
παρά του βλέμματος
την επίμονη παρατήρηση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου