Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γενέθλιο

Μένουμε εδώ
μαζί
είμαστε για πάντα νέοι
ενώ η ζωή αλλάζει
όλα γύρω μεταβάλλονται
εμείς
ενώνουμε τα χέρια μας
σε μια μυστική γραμμή
μένουμε ενωμένοι
σ' έχω κοντά μου
ξέρω πως
ό,τι και να συμβεί
αρκεί να στραφώ
βαθιά μέσα μου
και να σε βρω
δεν ανησυχώ για τίποτα πια
έχω τη ζεστή σου ανάσα
τόσο κοντά μου
δεν χρειάζεται καμία
επιβεβαίωση
σε κρατώ
όλη την ώρα
ξυπνώ και κοιμάμαι
μόνο για να βρεθώ
και την επόμενη μέρα
και την επόμενη στιγμή
εδώ
σ' έχω τόσο καλά φυλαγμένη
κανείς και τίποτα
δεν μπορεί να σε πάρει από μένα
αγαπημένη,
καταλαβαίνεις. περάσαμε τόσο δρόμο
μέχρι εδώ
κι ακόμα είναι αρχή
τι λέω
ούτε αρχή ούτε τέλος
είσαι η διάρκειά μου
το ζεστό αίμα που πάλλεται μέσα μου
η δύναμη
το μυαλό μου
όσα χρειάζομαι
υπάρχω στο χάρτη σου
κολυμπάω
στα δικά σου νερά
δε φοβάμαι πια τίποτα
κι ούτε ποτέ ξανά θα φοβηθώ
κάνε μου τ' αστεία σου
πείραξέ με
ξέρεις πως διαρκώς
θα την πατάω
δώσε μου μόνο τη χαρά
να είσαι όπως θέλεις
κι έλα να τρέξουμε
να γυρίσουμε στα παλιά σου μέρη
να ξαγρυπνήσουμε
να σε βλέπω το πρωί να ετοιμάζεσαι
αυτό δεν είναι στίχοι
αυτό είναι μαρτυρία
γυναίκα,
αυτό είναι ό,τι μπορώ να μεταφράσω σ' αγαπώ
όπως μπορώ
με τον πιο επιεικώς άθλιο τρόπο
να το πω
και ν' αξιώνομαι να το λέω
και τώρα
και κάθε ώρα
και πέρα από τον κάθε
μικρό και μεγάλο
κι ελάχιστο κι ατέλειωτο
και σκληρό και τρυφερό
χρόνο

Ich weiss jetzt...




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...