Να μην είσαι κυνικός
μπορούμε να λέμε
αυτό που είναι
χωρίς να σκέφτεται κανείς
πώς θα τα βγάλω πέρα
μπορείς ακόμα
να εμπνέεσαι από πράγματα
για τα οποία
πολλοί θα πουν "ανοησίες"
και δεν θα βρούνε
πολύ σοβαρά
δεν συνάδουν δα
και με τους αριθμούς
που τυπώνουν επάνω μας
και τους λένε ηλικία
στο όνομα λοιπόν
του κάθε λογής αισθητισμού
που μπορώ να αντλώ
από μια τούφα
αναρχικά μαλλιά
μια κορδέλα στο διάφανο σορτσάκι
ένα λυτό λουράκι
στο πέδιλο
τη λεπτή γραμμή στο μαγιό
ένα δάχτυλο βαμμένο
σαν αίμα πηχτό
που λιώνω μέσα στο στόμα μου
σ' ένα φόρεμα που ανεμίζει
και δεν μπορώ πάραυτα
ν' αγγίξω λυσσασμένα
από κάτω
στην πλάτη και το λείο δέρμα
που πάνω του εκλύομαι
ενώ απλώνεσαι σαν αράχνη το σεντόνι
στην ικανότητα να πληρούμαι
παραληρητικά
και μόνο με τη σκέψη
χωρίς καμία εγγύτητα
μόνο με την παραφορά
της εικόνας μέσα
των επιδέξιων κινήσεων και
της επιμέλειας
για την οποία καίω τα
κύτταρά μου με χαρά ανείπωτη
κι απύθμενα βυθίζομαι
ενώ με μιας αναδύονται από σένα
όλα όσα δεν θα μπορέσει ποτέ
με λόγια να πει ένα στόμα
σε όλα αυτά υπείκω
και με πειθώ τεράστια
ανοίγω προς τα σένα
κάθε θύλακο του κορμιού μου
για να σε δεχτώ
και να με δεχτείς
για ετούτα όλα
και πολλά ακόμα
που κατά καιρούς
πετυχημένα ή μη
μαρτυρώ και ανατέμνω εις το διηνεκές
είσαι
ο μόνος δρόμος
που θα βαδίζω '
επάνω σου
γυμνός κι ωραίος\γαλήνιος και κορύβαντας
απολλώνιος και σάτυρος
κι όσες άλλες ιδιότητες
με έκπληξη
θα μου εξορύττεις
στα μικρά μεγάλα
απογεύματα of our life
μπορούμε να λέμε
αυτό που είναι
χωρίς να σκέφτεται κανείς
πώς θα τα βγάλω πέρα
μπορείς ακόμα
να εμπνέεσαι από πράγματα
για τα οποία
πολλοί θα πουν "ανοησίες"
και δεν θα βρούνε
πολύ σοβαρά
δεν συνάδουν δα
και με τους αριθμούς
που τυπώνουν επάνω μας
και τους λένε ηλικία
στο όνομα λοιπόν
του κάθε λογής αισθητισμού
που μπορώ να αντλώ
από μια τούφα
αναρχικά μαλλιά
μια κορδέλα στο διάφανο σορτσάκι
ένα λυτό λουράκι
στο πέδιλο
τη λεπτή γραμμή στο μαγιό
ένα δάχτυλο βαμμένο
σαν αίμα πηχτό
που λιώνω μέσα στο στόμα μου
σ' ένα φόρεμα που ανεμίζει
και δεν μπορώ πάραυτα
ν' αγγίξω λυσσασμένα
από κάτω
στην πλάτη και το λείο δέρμα
που πάνω του εκλύομαι
ενώ απλώνεσαι σαν αράχνη το σεντόνι
στην ικανότητα να πληρούμαι
παραληρητικά
και μόνο με τη σκέψη
χωρίς καμία εγγύτητα
μόνο με την παραφορά
της εικόνας μέσα
των επιδέξιων κινήσεων και
της επιμέλειας
για την οποία καίω τα
κύτταρά μου με χαρά ανείπωτη
κι απύθμενα βυθίζομαι
ενώ με μιας αναδύονται από σένα
όλα όσα δεν θα μπορέσει ποτέ
με λόγια να πει ένα στόμα
σε όλα αυτά υπείκω
και με πειθώ τεράστια
ανοίγω προς τα σένα
κάθε θύλακο του κορμιού μου
για να σε δεχτώ
και να με δεχτείς
για ετούτα όλα
και πολλά ακόμα
που κατά καιρούς
πετυχημένα ή μη
μαρτυρώ και ανατέμνω εις το διηνεκές
είσαι
ο μόνος δρόμος
που θα βαδίζω '
επάνω σου
γυμνός κι ωραίος\γαλήνιος και κορύβαντας
απολλώνιος και σάτυρος
κι όσες άλλες ιδιότητες
με έκπληξη
θα μου εξορύττεις
στα μικρά μεγάλα
απογεύματα of our life
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου