Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Να έρχεσαι

Θέλω μόνο
να έρθεις
να μη μιλάς
να μη μιλάω
για πράγματα που 
κάνουνε όλοι 
θέλω μόνο 
να έρθεις
λίγο παραπάνω
όλα και τίποτα
να μην χρειάζεται
να γυρίζουμε γρήγορα
πέρασα μέσα σου
ναι ήθελα 
να τα προλάβω όλα
κι εσύ
που σε όλα γρήγορη
ο χρόνος 
με ξεπέρασε
σαν να τρέχεις μόνος
και να κυνηγάς
έναν φανταστικό αντίπαλο
αυτός είναι ο χρόνος
σε ξεγελά
σε περιγελά
δύσκολο να συμβαδίσεις
μαζί του
δεν είναι καλός φίλος
πέρασα επάνω σου
θέλοντας
με κάθε τρόπο
να κατακτήσω
τον δικό σου χρόνο
δεν πρόλαβα να σε κρατήσω
και να γελάσουμε 
δεν πρόλαβα 
να πάρω αβίαστα μέσα μου
όλη την οσμή σου
με ξεγέλασε ο χρόνος
με έβαλε να τρέξω
και μου πήρε
όλη την όσφρηση
έτσι, 
μετά από αυτό
το αστραπιαίο πέρασμα
ένα ανοιγόκλειμα του βλέφαρου
δεν πρόλαβε να κατακαθίσει
επάνω στο δέρμα μου
όλη η μυρωδιά σου
και σε θαύμαζα, ωστόσο, μετά
το βράδυ
έλαμψες με τον δικό σου τρόπο
κι εγώ θαύμαζα
έλεγα, αυτό δικό μου είναι
η επίνευση
το άγγιγμά μου
η δικιά μου πνοή 
μέσα σου
μα θέλω
να έρθεις πάλι
λίγο παραπάνω
μια ώρα, δυο ώρες
ένα βράδυ
να μην χρειάζεται άλλο
να κυνηγάμε
τον χαμένο χρόνο
να του τη φέρουμε
μια και καλή
να τον κλείσουμε
έξω από την πόρτα
να μας βρει 
κι η άλλη μέρα αγκαλιά
να ποτίσουνε τα μαξιλάρια
δικό μας 
δικό μας
κι  ούτε στο μπάνιο θα μπω
δεν θα βγάλω τίποτα δικό σου
από πάνω μου
ποτέ ξανά
μόνο να έρθεις
μείνε ακόμα λίγο
δώσε μου λίγο παραπάνω
θα το επιστρέψω
με τα καλύτερα μου τερτίπια
θα σε κοιτάζω στα μάτια
και θα τα βλέπω πάλι
να γελάνε
και όχι να με κοιτάνε 
τρυφερά και θλιμμένα
σαν ήδη να αναπολούν
πέρασε και δεν στάθηκε
να έρθεις πάλι
μα για να μείνεις
να βγούμε  και να κοιτάζουμε
τα φώτα προς τη θάλασσα
να λέμε
εκεί ήμασταν
μα τώρα 
είμαστε εδώ
να έρχεσαι πάντα
και να μένεις
όσο περισσότερο
όλο και πιο κοντά
σαν πεταλούδα
πάνω στο στήθος μου
μέσα στο στόμα μου
στα σεντόνια μου
με το ζεστό φως
του πρωινού






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...