Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μόνο

Εγώ που θέλω
το μόνο θέλω
να σπαράσσομαι
 και να ελπίζω
να σκύβω
να προχωράω
 να χαράζω με το δάχτυλο
πάνω στο σώμα σου
τις θίνες του πόθου
αδιαίρετου
με τον ιδρώτα
να κατακλύζει
κάθε μου έμπνευση
δε ζω
αν δεν το ζω
χωρίς να ξέρω
χωρίς να έχω
λογική 
χωρίς επίγνωση καμία
παρά
στην έξαψη της επαφής
αδιαίρετο ένα'
όχι δεν με κουράζουν
οι εμμονές μου
με αυτές
θα πορευτώ
αυτό είμαι
που δεν ξέρεις
ως χθες ούτε και γω
το δικό σου εύρημα
ανακαλύπτεις διαρκώς
εξορύσσεις
τη φωτιά μου
στο στερέωμα 
ο ίλιγγος με συνεπαίρνει
στον κίνδυνο του εκτροχιασμού
εκστασιάζομαι
στην έκφραση
στο στόμα
ΘΕΛΩΤΟΒΛΕΜΜΑ
με αυτό μόνο
είναι δυνατόν να διάγω
χωρίς καμία παραχώρηση
η μόνο αλήθεια
που αντικρίζω κατάματα
και δεν με συντρίβει
το πιο μεγάλο δώρο
η πιο διάφανη ψυχή
σαν τον ορίζοντα
μετά τη βροχή
μετά από εσένα
μόνο εσύ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...