Εγώ που θέλω
το μόνο θέλω
να σπαράσσομαι
και να ελπίζω
να σκύβω
να προχωράω
να χαράζω με το δάχτυλο
πάνω στο σώμα σου
τις θίνες του πόθου
αδιαίρετου
με τον ιδρώτα
να κατακλύζει
κάθε μου έμπνευση
δε ζω
αν δεν το ζω
χωρίς να ξέρω
χωρίς να έχω
λογική
χωρίς επίγνωση καμία
παρά
στην έξαψη της επαφής
αδιαίρετο ένα'
όχι δεν με κουράζουν
οι εμμονές μου
με αυτές
θα πορευτώ
αυτό είμαι
που δεν ξέρεις
ως χθες ούτε και γω
το δικό σου εύρημα
ανακαλύπτεις διαρκώς
εξορύσσεις
τη φωτιά μου
στο στερέωμα
ο ίλιγγος με συνεπαίρνει
στον κίνδυνο του εκτροχιασμού
εκστασιάζομαι
στην έκφραση
στο στόμα
ΘΕΛΩΤΟΒΛΕΜΜΑ
με αυτό μόνο
είναι δυνατόν να διάγω
χωρίς καμία παραχώρηση
η μόνο αλήθεια
που αντικρίζω κατάματα
και δεν με συντρίβει
το πιο μεγάλο δώρο
η πιο διάφανη ψυχή
σαν τον ορίζοντα
μετά τη βροχή
μετά από εσένα
μόνο εσύ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου