Γιατί φοβάμαι
να πέσω να κοιμηθώ
νομίζω πως
θα ξυπνήσω κάπου αλλού
που δεν θα έχει φως
με σύννεφα μαύρα
κι έναν ξερό αέρα
να μαίνεται
που θα κάνει να χάνονται
μέσα από τα χέρια μου
τα τρίμματα των τελευταίων
καλοκαιριών
ήταν ένα φωτεινό διάλειμμα
τώρα πέρασε
πάει
μη λες τίποτα
δίπλωσε τη σελίδα
και κλείσε την πόρτα
μένω πάντα πίσω
πώς να το εξηγήσω
ή δεν μπορώ
ν' ακολουθήσω
ή ο δρόμος
δεν χωρά τα βήματάμου
μένω πίσω
κι αναρωτιέμαι
κάνοντας κύκλους
μαζί με την υποβόσκουσα
καταιγίδα
που ξεσπά και δεν ξεσπά
δεν μπορώ να βλέπω
από μέσα
δεν χωράω πουθενά
εκεί έξω
γεννήθηκα παράταιρα
από λάθος κι από τύχη
παράταιρα υπάρχω
λες και μουχει γραφτεί
να καταλαβαίνω μόνο
τη γεύση του πικρού
και σκοτεινού
γι' αυτό
σε οσμίζομαι
επίμονα
και επίπονα
ναι
είναι επίπονο
να προσπαθείς
να κρατηθείς
από το έσχατο
φωτεινό σημείο
με την παράφορη ελπίδα
του ναυαγού
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου