Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Έπειτα

Έπειτα
θα μαζέψω τα ποτήρια
θα βάλω τις καρέκλες
στη θέση τους
γιατί αυτό ξέρω να κάνω
η μια να βλέπει από δω
η άλλη από κει
με την ίδια πάντα φορά
θα στρώσω προς την ίδια
κατεύθυνση
γιατί αυτό ξέρω να κάνω
και θ' αναρωτηθώ
σιωπηλά
όπως κάνω πάντα
για χίλια δυο πράγματα
που δεν ξέρω να κάνω
θα κοιμηθώ
και δεν θα έχω ξυπνήσει
ξέχασα πως πρέπει
να το κάνω αυτό
ξέχασα να δω
απ' την αντίθετη πλευρά
οι αβλεψίες
είναι σαν μια
μικρή τύφλωση
πολύ ωραία
όλα τα τακτοποίησες
τακτοποίησε τώρα
κι αυτή τη σκοτεινή τύψη
όχι σε κανένα άδειο συρτάρι
όπως ξέρεις να κάνεις
βάλτην εδώ
στην απέναντι καρέκλα
και συλλογίσου 
πόσα πράγματα
διαφεύγουν
από μία μικρή
ανεπαίσθητη μετατόπιση
του οπτικού πεδίου
κάθισε απέναντι
και κοίτα επιτέλους
αλλά να βλέπεις
πόσα και πόσα
μα πότε θα μάθεις;
πότε θα γνωρίζεις τελικά
πως νομίζεις ότι γνωρίζεις
περιφερόμενος
με σκόρπια θέληση
ξεχειλωμένη σκέψη
ανίατο εγώ
να μπορούσα
να σε ξεσκεπάσω
όπως στα όνειρα που
περιφέρεσαι γυμνός
μα όταν έρχεται η ώρα
δεν θα βρεθεί ένα ρούχο
και δεν θα χωράει η συγγνώμη
καιρός να υποψιαστείς
όσους υπάρχουν γύρω
ευτυχώς για να μαθαίνεις
πόσα και πόσα αυτά
που λάθος ξέρεις
λάθος έμαθες
λάθος μετράς
πάψε πια να μετράς
πέταξε τα άχρηστα σταθμά
δες άκου ρώτησε
σημείωσε
κατάγραψε
και κυρίως
ζήσε μαζί
γιατί κάποτε
τελειώνουν όλα
τα έπειτα
όσο προλαβαίνεις








Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...