Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δικό μου καλοκαίρι

Τώρα
που έμαθα πάλι
να ίπταμαι τα βράδια
που ξεδιπλώνω κάθε έγνοια
όλα μου τα τακτοποιείς
 - και μετά λες για μένα - 
όλα βρίσκονται σωστά 
κάθε λέξη έχει το δικό της φορτίο
ούτε βαραίνει
ούτε σκορπά σαν σκόνη και θόρυβος
έπλασες 
έναν νέο ρωμαλέο άνθρωπο
ούτε χιμαιρικό ούτε εφήμερο
άφησε τα μαλλιά σου ανάκατα
να γεμίζουν τα χέρια μου
ασημένια φεγγαρόσκονη
και τον χώρο ιριδίζουσα λάμψη
έλα και 
κατοίκησε μέσα μου
με το θεληματικό σου μπορώ
είναι δικό σου αυτό το σώμα
έχω ξαναπεί
μα όσο πιο πολύ
πορεύομαι κι ανοίγω τα φύλλα 
των αντικρινών δέντρων
σ' ένα ήσυχο βράδυ
είμαστε οι τυχεροί άνθρωποι που
μπορούν να νιώσουν
όλο το αίμα να διαχέεται
μέσα σε ένα σώμα που ποθεί
κινείται από μένα
προς τα σένα και αντίστροφα
να μείνω έτσι
στο πλάι σου
όσο καλύτερα μπορώ
όσο περισσότερο χρόνο να τρυγήσω
είναι πια ο καιρός που
οι σοδειές
γεμίζουν τις αυλές μας
πιο οικεία όλα μου είναι τώρα
ο δρόμος το πρωί
ο ήλιος κι οι γραμμές των λόφων\
όλα τα πράγματα αγαπιούνται
κι ευαρεστούνται  μαζί σου
όλα μου είναι καλά
οι άνθρωποι διακριτικοί και δίκαιοι
ευγενικά λόγια και κινήσεις αρμονικές
όλα έργα του ωραίου
όλα στο βωμό σου
να μ' έκανες μικρά γυαλιστερά πετραδάκια
να με κρεμάσεις μ'  ένα σκοινάκι
στον αστράγαλο
καλοκαίρι μου
δικό μου 
ολοδικό μου
μένω εδώ
εντός



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...