Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο νου

Τι
τι σκέφτεσαι
τι έχεις στο μυαλό σου
για μένα
για σένα
βλέπω μόνο
τα χρώματά σου
άλλοτε κρυβόσουν
πίσω από μια μάσκα
τίποτα δεν άφηνες
να ξεφύγει 
απόλυτος έλεγχος
μόνο εσύ ήξερες
οι μέρες εναλλάσσονταν
οι καιροί  άλλοι
κάποτε
ήταν κι η πολυτέλεια
του σκορπισμένου χρόνου
θα τα μαζέψω ύστερα
δεν έγινε και τίποτα
όχι, μην το λες
μην  αργείς
άργησες
κι όμως
αυτά τα χρώματα
τα δούλευα χρόνια
δεν ξέρεις εσύ
δεν ήσουνα εδώ
μάζευα το φως
κάθε βράδυ
το έκλεινα προσεκτικά
σε μυστικά κάτοπτρα
γι' αυτό βλέπεις τώρα
και τα μάτια μου
συχνά λάμπουνε
αντανακλώντας σ' εσένα
ό,τι πιο πολύτιμο
έχω αποθησαυρίσει
στη ζωή
ό,τι αγαπώ
το κατέχεις έτσι απλά
χωρίς προσπάθεια
δεν έχω παρά να
απλώσω προς τα σένα
και να σ' αγαπώ
όπως σε φέρνω στο στόμα μου
σαν το σταφύλι
του χειμώνα
και το μέλι 
της πρώτης άνοιξης
κι αν δεν με πιστεύεις
δεν το 'χω σε τίποτα
να βγω και να χορεύω
στη βροχή
θα σε φέρνω
όλο και περισσότερο
ένα είδωλο 
που δραπετεύει
απ΄ τον καθρέπτη
έλα να παίξουμε
θα σ' αφήσω
να με κερδίζεις
και να το διαλαλείς
ενώ θα γνωρίζω
ότι
κερδίζω κάθε μέρα
όλο και πιο πολύ
ό, τι μου αρνήθηκε η ζωή
για να 'χω τώρα
κι άλλη μια
κι ακόμα μία
να σου χαρίσω





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...