Βαθιά

το σπίτι

κρυώνει τα βράδια

από τους τοίχους 

μπαίνει αυτό το κρύο

εισχωρεί σαν επισκέπτης

μακρινός

δεν μπορώ να πάω

στο κρεββάτι

τα σκεπάσματα δεν αρκούν

θέλω να πέσω γυμνός

το σώμα μου 

είναι ένας δρόμος

που ανοίγεται

για να περάσεις

τα χέρια μου

κλαδιά που σε τυλίγουνε

τα πόδια, οι ρίζες

στο στήθος μου

φωλιάζουν τα φιλιά σου

κατεβαίνοντας 

με βρίσκεις παραδομένο

οριστικά

στην αγάπη

με υγρά χείλη 

και λυμένα μέλη

ένα μούδιασμα

έπειτα

οι βίαιοι χτύποι της καρδιάς

τίποτα δεν νιώθω άλλο

πέρα απ' αυτή τη δίνη

μου είναι αδύνατον σχεδόν

κάθε περιγραφή

ίσως αν προλάβαινα να κλείσω σε λέξεις

η κάθε αίσθηση

επεκτείνεται στο άπειρο

ο χρόνος

μια κηλίδα στο σεντόνι

ας ήταν να κρατάει

όσο ποτέ 

ας μην έπρεπε μετά 

να επιστρέφουμε

ξανά στο χώμα

ας παραμέναμε αενάως

μετέωροι

δεσμώτες εραστές

ονειροφαντασμένος εγώ

δεν μπορώ καλά καλά

να πατήσω σε μια σίγουρη λέξη 

κιόμωςζητώ

το περισσότερο 

μέσαστοκάθετι 

που μου κάνεις

μου φέρνεις

τα πιο λεπτά σου αρώματα

κάθε φορά γεύομαι

ένα άλλο σου πρόσωπο

αιώνιο και γυναίκα

στης σάρκας το πάλεμα

βρίσκω την ψυχή μου

θεέ μου

πόσο πολύ αναζητώ

καθημερινά

αυτό το βίωμα

πόσο χαμένος είμαι

παρά στα δικά σου χέρια

πάρε με

με κάθε τρόπο

δες περιμένω

μεταμάτιακλειστά

τα φώτα χαμηλά

κι ένα κορμί

θάλασσα

του Σεπτέμβρη

ολοδική μας

φιλόξενος κόλπος

απόβραδο

στα μάτια κοίτα με

που κολυμπώ

μέσα βαθιά σου 

δες ανοίγομαι