Στίλβοντα

Θέλω κι άλλο
απ' αυτό
λίγο - λίγο
φειδωλά
απ' τα χέρια
κάποιας μοίρας
που φέρνει στο φως
το αναπάντεχο
το ξαναζώ
και πάλι
εικόνα
δεν θα σβήσει ποτέ
από τη μνήμη
σε βλέπω
ανεβαίνεις τη σκάλα
ξυπνάς
την κάθε μου αίσθηση
ακαριαία
τα γυμνά σου πόδια
θεέ μου
συγχωρήστε
την κάθε κρυφή μου αδυναμία
τώρα δα θα φανερώσω
όσο περισσότερο
μου δίνουν οι φτωχές μου λέξεις
το σχήμα και το νόημα
αλλά και πόσο
τελικά
άτολμα
μισή φαντασίωση
ήθελα να πέσω
εκεί μπροστά
να περάσω τα χείλη μου
υγρά
σε κάθε ακροδάχτυλο
κρατάς στο χέρι
γυναίκα
τα όπλα σου
ξυπόλητη
και σίγουρη
για τον έρωτα
που ανεμίζει
στο φουστάνι σου
αλλά και στα ψηλά σου τακούνια
ανεβαίνοντας μετά
ποιος μπορεί
να μην ποθήσει
γυναίκα
η λαχτάρα μου
καμιά φορά
με αφήνει αβοήθητο
κι από εικόνα μου
εμμονή και σκέψη
που περιστρέφεσαι γύρω
απ' ό,τι κάνω
πρέπει να γυρίσω πίσω
στο εδώ
να αποταμιεύσω ξανά
την αφή, την όσφρηση
τα λόγια σου
να μάθω πάλι
στις δυνατές σου πλάτες
ν' αποθέτω
όλο μου το θάρρος
να σου χαϊδεύω τα μαλλιά
να σε βλέπω
αλλά και να μη σε βλέπω
μόνο να νιώθω
όλη μου η ύπαρξη
συσσωρευμένη
στην έκσταση
γυναίκα
δεν μου έφτασε
να σε λατρέψω
όπως σου αξίζει
κι έφυγαν μετά
γλιστρήσανε
οι καλύτερες ώρες
δεν έκανα πολλά
να τις επιβραδύνω
ή να ξανακερδίσω
έχεις δίκιο
έχουμε κι άλλη μια ζωή
δεν ξέρω όμως
ποια είναι πιο αληθινή
ζωή μέσ στη ζωή
γι' αυτό
έλα
τώρα που θα βραδιάζει
πιο αργά
να μένουμε
να παίζουμε ως το βράδυ
λες και τότε
ο χρόνος
δεν θα περνά
ξυστά απ΄το αναπάντεχο
ξάφνιαζέ με έτσι
βαδίζοντας πάλι
γυμνή κι υπέροχα
φλογερή
να καίει η άσφαλτος
κάτω απ΄το πέλμα σου
να καίγεται κι εμένα
ολόσωμη η ψυχή μου
παραδομένη απόλυτα
κάτω απ' τα στίλβοντα
κελεύσματα
του πόθου σου


Απέφυγα, βέβαια, αφιερώσεις κι άλλα συναφή. Δεν σου ταιριάζουν. Μόνο επιστρέφω στην αγαπημένη Amy, που με τη συγκρατημένη ορμή και τη σαγήνη της κάθε μουσικής της φράσης μπορεί να πει ανεπιτήδευτα αυτά που εγώ ανεπαρκώς σου ψευδίζω.  Γυναίκα, άσε με μόνο να προσπαθώ....