Πέρασε άλλη μια νύχτα
και μια μέρα
μισή τη λες
αναπολώ
και ξαναζώ
πες μου
τι είναι πιο πολύ
αληθινό
αυτό που ζούμε
ή αυτό που θυμόμαστε
όλα είναι μνήμη
όλα
εκτός από τη στιγμή
που καταργείται
κάθε όριο
κάθε φραγή
που είσαι μέσα
και δεν το βλέπεις
όταν δεν υπάρχει πια
κανένα εγώ
κανένας φόβος
μικροί και μεγάλοι εγωισμοί
αναζητώ την αλήθεια
από τότε που
θυμάμαι
η αλήθεια λοιπόν
δεν είναι κάτι
που περιγράφεται
γυρνώντας σπίτι
τα ρούχα κάτω
οι ανασφάλειες κάτω
στο ποτήρι που ήπιαμε
ξορκίσαμε την κάθε ανάγκη
που γίνεται φόβος
που γίνεται έρεβος
καταπίνει τα πάντα
όχι θεέ μου
ήθελα τόσο έντονα
να μπω στο ναό
να πω ματώνοντας την ψυχή σου
δεν είναι δίκαιο
δεν είναι σωστό
όχι ότι η αγάπη φέρνει
και πόνο
όχι αυτό
είναι γλυκός και πικρός
ο πόνος
να μάθεις να υπομένεις πολλά
αν ό,τι λέγεται αγάπη
δεν είναι μόνο μια ανάγκη
αλλά
ο μόνος τρόπος να ζήσεις
ζωή αληθινή
οι άνθρωποι ξεστρατίζουν
φεύγουν στο αναπάντεχο
δεν θέλω να φοβάμαι
μα φοβάμαι γιατί θέλω
να ζήσω πια
να γεμίσω την κάθε μέρα
και νύχτα
που μας απομένουν
ποιος ξέρει αν
κι αύριο θα ξυπνήσουμε
κάτω απ' το φως
γι αυτό
έλα να πάμε τώρα
τώρα
έξω
και μετά μέσα
να ζήσουμε
να σου χαρίσω ό,τι
πιο δικό μου
κομμάτια από μένα
κι από σένα
έτσι φτιάχνεται
ο κόσμος
με τον έρωτα
που βλέπω στα μάτια σου
και μια μικρή μαζί θλίψη
για το λίγο
για το χρόνο
που μας κυριεύει
εμείς για λίγο
κυρίαρχοί του
γι' αυτό
όταν ξαναγεννημένος
γυμνός και καθαρός
παραδομένος οριστικά
σου μιλώ για την αγάπη
σε φιλώ στα μάτια
στα σχηματισμένα χείλη
στα μικρά χέρια
να δίνεις σημασία
μιλώ και δεν μιλώ εγώ
παρά τα λόγια
ανεβαίνουν σαν δέηση
και προσευχή
γυναίκα
κατοικώ εδώ και καιρό
στο δικό σου εκκλησάκι
γι' αυτό
πρόστρεξα
να προσευχηθώ
για σένα και για μένα
α, ναι γελοιότητες
όμως αν είναι θεός
δεν μπορεί παρά
να θέλει και να βλογά
δυο ψυχές
που κάνουν το κορμί ναό
κι ολότελα
εξαγνισμένες
βγαίνουν στο φως την άλλη μέρα
ξέχωρα μα και μαζί
ώσπου και πάλι να ενωθούν
γι' άλλη μια νύχτα
και μια μέρα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου