έσχατο

Ένα ντραμπούι ακόμα

έτσι, με την προφορά 

που σχολιάζεις

τα πράγματα

που μας αρέσουνε

ό,τι μπορούμε να μοιραζόμαστε

ησύχασε

δεν στα έχω πάρει όλα

κρατάς τα δικά σου

τουλάχιστον έτσι θέλεις να λες

ένα κερί αναμμένο

στο δωμάτιο

παράξενο πράγμα

εκεί που πριν

ένθεοι

παραδομένοι σ εξαίσια έκσταση

σαν πρόβα σε τάνγκο

ποτέ δεν χόρευα καλά

μαζί σου δεν με νοιαζει

βρίσκω αίφνης

τα βήματά μου

βρίσκω αυτά που έχασα

απορώ κι εγώ 

που ήμουνα

το δωμάτιο

ακόμα έχει τη μυρωδιά του έρωτα

άνοιξα πάλι το συρτάρι

το καταλαβαίνεις;

κι έψαχνα να σε βρω

ίχνη δικά σου

το ύφασμα που αγκαλιάζει

τη ζεστή σου σάρκα

και σε φιλούσα

σ ένιωθα επάνω μου

με πόθο και τρυφερά

έβαλα πίσω

αυτό το δικό σου

που με ξεσηκώνει

δυο νύχτες τώρα

που δεν έρχεσαι 

κι είσαι εδώ

σε ζητάω μέσα 

από το λίγο

αγγίζω το ρούχο σου

και με τυλίγει αυτή η θέρμη

ένα γλυκό βάρος

στους βουβώνες

πολύχρωμη

και με το σκούρο φόρεμα

περνάω από κάτω έως επάνω

ψηλά τη γραμμή στις γάμπες σου

σε σκανάρω,

σαν την πρώτη φορά

τι λέω

καλύτερα και περισσότερο

όλο και καλύτερα

να σε κλείσω ολόκληρη

μέσα στο στόμα μου

να σε ψηλαφίσω 

με τα χείλη 

με τη γλώσσα

τι λέω τώρα

μεσάνυχτα Σαββάτου

δεύτερο ποτό

ανώφελο βράδυ

θα μάθω 

καινούρια τραγούδια

όλα θα τα απλώσω

στα πόδια σου

από εκεί 

θα ξεκινώ και θα τελειώνω

γυναίκα

δεν υπάρχουν όρια για σένα

να παραδοθώ

στο άπειρό σου

να το αγώνισμα

να τελεσφορήσω 

στα μέλη σου

ν αναμιχθώ στην ύλη σου

να κατεβώ χαμηλά

για να φτάσω στο έσχατο δικό σου