Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ελεύθερος Δεσμώτης

Ποια είναι η διαδικασία 
η αίτηση, τα δικαιολογητικά μου χρόνια
έτη προϋπηρεσίας
καταναλώνοντας το φως τον αέρα
ανεβαίνοντας κατεβαίνοντας
αρχείο, εγγραφή, κωδικοί
στην παιδική μου μνήμη
μια πλατεία, ένας δρόμος
και ακακίες
δεν ονειρεύομαι πια
παρά μόνον στο ενδιάμεσο
ένα ισχυρό ρεύμα
στη σπονδυλική στήλη
πρωινή στύση
διαλείπουσα
κι αυτή η κούραση
μερικές φορές 
όλα θα γίνουνε
θα δεις
ήδη σου υποσχέθηκα
την άνοιξη
πρωθύστερα
με υπερβαίνει η ίδια
η επιθυμία
στάσου λίγο
θέλω ν' αγγίζω
τα λεία βαμμένα σου νύχια
την ανάγκη μου
νιώσε λίγο
το μην δεν μπορώ
αφήστε με 
να πάω στο μείον ένα
υπάρχει ένα ποτάμι
εκεί κάτω
κι η αγάπη μου
κολυμπάει
με τα χέρια απλωμένα
το κορμί της γίνεται
ένα με τον ορίζοντα
ξεχωρίζω τα χέρια
οργώνουν τον παγωμένο αέρα
καταλήγουν πυρακτωμένα
στο στρώμα μου
κι όλο ακολουθώ
με τον ήλιο
με τα βραδινά φώτα
ανάβω κεριά 
κρούω τις χορδές σου
δεν βλέπω το πρόσωπό σου
ξέρω ότι θα χαμογελάς
ξέρω ότι θ' αναρωτιέσαι
αν είμαι ο ίδιος χαμένος χαμένος ήρωας
που περιφέρεται στο διηνεκές του χάος
μην αφήσεις σε παρακαλώ
να με αφανίσει το τίποτα
επιστρέφω σε σένα
γίνομαι το δικό σου σθένος
αντρεύω 
στα δικά σου χέρια
και γελάω κρυφά που
σαν κοριτσάκι
και σαν γυναίκα
ντύνεσαι το ελάχιστο 
για να μπορώ 
να σε κοιτάζω λίγο κρυφά
ξέροντας πως
συνδαυλίζεις εξαίσια
τον πόθο μου
που καταλαγιάζει
και με φέρνει
ελεύθερο δεσμώτη
γυμνό στην αγκαλιά σου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...