Είναι τόσο απλό
αν πονάς, πονάω
δεν είμαστε μόνοι
είναι αμετάκλητα
δικό μου
όσο και δικό σου
δεν αρμόζει
πόσο πια
να πρέπει κανείς
τα πράγματα που
υπομένουμε
προσπαθώντας
ένα στέρεο βήμα
κι άλλο ένα
όπως, όταν
σηκώνεσαι
μετά από καιρό
μουδιασμένα στην αρχή
σιγά σιγά
ένα χέρι είναι
μια προσπάθεια
να υπερνικήσουμε
τη βαρύτητα των ανθρώπων
δεν είμαστε έρμαιοι
ούτε τυχαία βρισκόμαστε
όλα ακολουθούν
την τροχιά
αν καταφέρει κανείς
και συγκλίνει
το μέσα, το έξω
όλα ακολουθούν αλλιώς
γίνονται και το ξέρεις
αν επιμένουμε
ένα σκαλί, μια ανάσα
η δύναμη είναι εντός
απλά μια μικρή ώθηση
αγαπώ αυτά τα χέρια
είναι πολύ απλό
κι αν δεν μπορώ
τώρα, εδώ
να τα φιλώ
και πάλι τα κρατάω
στέρεα, σταθερά
τίποτα πιο δυνατό
από το άγγιγμα
στον έρωτα
που αρπάζει
που δάκνει
μπαίνει μέσα στη σάρκα
και με το σώμα
και με τη σκέψη
ψυχή και ουσία
δική σου
μέσα μου
ας βρέξει απόψε
δεν με νοιάζει
αύριο
σε μια διάφανη ώρα
θα απλώσεις ελεύθερα
τα γυμνά σου μέλη
στο ορίζοντα
κάθε πρωί
ξεκινώντας μην ξεχνάς
να ερωτεύεσαι ξανά
τη θάλασσα
να σε ονειρευτώ
κι όλα θα είναι εδώ
μέχρι την άλλη φορά
κάθε φορά
η ίδια προσμονή
η ίδια λαχτάρα
σε θέλω
σε δέχομαι
σε φέρνω μέσα
με το θέλω μου
κλείνω τα μάτια
κι ευτυχισμένος
ξέρω πως υπάρχω
γιατί υπάρχεις
είναι τόσο απλό
από καιρό
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου