Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Ένα

Το περισσότερο που ζητάς
ό,τι ποτέ ζητήσεις
μια ζωή κανονική
όχι γυρίσματα
switch on  - swithch off
είναι σκληρό
και είναι δύσκολο
αλλά πέρα για πέρα
αληθινό
κάθησε και δες
τη ζωή
χωρίς τα πολλά φίλτρα
της νόησης
δες με την καρδιά
φέρσου ανόητα
σαν παιδί
τι νόημα έχει
ενηλικιότητα, σπουδαιοφάνεια, καμώματα και πόζες
για τον έξω κόσμο
άλλοι γίνονται ξένοι
άλλοι σκληραίνουν
ή βγάζουν όλον τον πόνο
σ' ένα ξένο κορμί
εδώ
δεν έχω άλλον
εκτός από εσένα
να πονάω
πρόσωπο με πρόσωπο
πόσες στιγμές αλήθειας
μπορεί να χωρέσει μία ζωή
δεν υπάρχουν απαντήσεις
έξω απ' την αγάπη
δεν υπάρχει σε θέλω με θέλεις
έξω απ΄ την αγάπη
σοβαρά
είναι όλα πολύ σοβαρά γιατί,
εδώ μιλάς για τις ζωές
εδώ δεν μιλάς καν
σωπαίνεις
και χάνεσαι μέσα στο πρόσωπο
βλέπεις και κοιτάζεις
και πιο πολύ δεν βλέπεις παρά
γνωρίζεις '
έχει σιγουριά και μέλι
αυτό το βλέμμα
δεν γελούν ποτέ τα μάτια
το ξέρεις αυτό
τα λόγια είναι μικρά και λίγα
ακόμα και τα μεγάλα
δεν μπορούν να χωρέσουν
την προσδοκία μιας ζωής
μια ζωής ε...
πρόσεξε απόψε
πόσες φορές ήδη το ανάφερα
προσέχουμε όταν μιλάμε γι αυτό
δεν σπαταλάμε έτσι τον αέρα
δεν ξεφυσάμε απλά τους ήχους
απ' τα πνευμόνια μας
απ' την καρδιά στέλνεις
κατευθείαν
αυτό το μοναδικό
το λευκό, λείο
όμορφα μυρωδάτο
σαν ανθισμένος κόλπος
αυτό το ανεπιτήδευτο
το ένα της ζωής
το σ' αγαπώ


Τεκμήρια της εφηβείας μας...τότε και σήμερα και πάντοτε!



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...