Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εκκρεμεί

Δενμπορώ
να κάνω τον αδιάφορο
μη μου ζητάς
μόνο αυτό
ό,τι άλλο θες
μόνο μη λες
πως θες εγώ
μην είμαι εγώ

θα πληγωθώκαιθαπονέσω
θαπετάξωθαμαζέψω'
όσηδύναμημουμένει
θακρατώκότνραστορεύμα
θακρατώκόντραστοψέμα
μετοσώμαθαπαλεύω
νακρατήσωαυτότοκύμα
πουόλουυψώνεταιανεβαίνει

σκηνή 2η:
\στο γραφείο γυμνός
δεν ξέρω πως βρέθηκα
ξεβράκωτος
μ' ένα γελοίο μακό μπλουζάκι
ακούω τις φωνές των πρωινών συναδέλφων
και λέω: πρέπει να πάω να ντυθώ
όμως, ω του θαύματος,
περνάνε δίπλα μου
σαν να μην υπάρχω
είμαι ξεβράκωτος στο γραφείο
και κανείς δεν το παρατήρησε
σαν να μην υπάρχω....

σκηνή 3η:
στο δρόμο
στάση για καφέ
χαρακτηριστικόςήχοςεςεμες
γυαλιά ηλίου off
γυαλιά πρεσβύωψ on
σου  έστειλα μήνυμα το πρωί
και η απάντηση:
ο λογαριασμός σας εκκρεμεί
εκκρεμεί
εκκρεμεί
λευκή σιωπή
σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ
είναι φοβερό
να μη χτυπά τοεσεμεσ
είναι φοβερό
να ξέρω πως είσαικαιδενείσαι
πού να περιπλανηθώ
να σε βρω
πόσο μικρός πεπερασμένος
είναι ο χρόνος
σαν μέσα σε μια γυάλα
κι εμείς χρυσόψαρα
πουκάποιος τα παρατηρεί
που όλο κοιτάνε προς τα έξω
κι όλο γυρνάνε προς τα μέσα
πού να βρω
πού να τρέξουμε
πώς να κρυφτώ
κάτω από το πέλμα σου
και την κρίσιμη στιγμή να πω
να, σε ξεγέλασα
βλέπεις είμαι εδώ, ακολούθησα
τα βήματά σου
τη μυρωδιά σου
αυτά που αγγίζεις
εκεί που πατάς
εκεί, στα πόδια σου
κολλάω σαν τη γάτα
και σέρνομαι και τρίβομαι
για ένα τόσο άγγιγμα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...