Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σάββατο

Γιατί σήμερα
είναι άλλη μια μέρα
κακή μέρα, καλή μέρα
έβαλα μπροστά 
το μικρό αυτοκίνητο
δεν καταλαβαίνω γιατί
είναι τόσο καλά 
μόνο και μόνο επειδή 
κάθομαι εκεί που κάθεσαι
κοιτάζω απ΄τον καθρέφτη σου
με τα δικά σου μάτια
αγγίζω ό,τι αγγίζεις
κι έτσι
σε μια ροή 
τα χιλιόμετρα
σήμερα ήμουν εγώ 
που έγραψα 60.000
μα τι ανοησίες είναι αυτές
εμείς πού είμαστε
δεν είναι κάτι αυτό 
δεν είναι τίποτα θα πεις
δέκα, είκοσι, τριάντα πόσα
χιλιόμετρα και μετά
τα κλειδιά παραδίδονται
εις τον δικαιούχον 
τέλος η βόλτα
το κάνεις και ακούγεται τόσο χαζό
μα σοβαρά σου λέω
είναι εσύ
τα πράγματά σου
ο τρόπος που τοποθετείς το κάθε μικρό
η γνώριμη ακαταστασία
κι αυτό είναι κάτι μεγάλο
έχω από σένα πράγματα
 και ξέρω
μην τολμήσω και αλλάξω κάτι
όχι γιατί δεν πρέπει αλλά
γιατί δεν είναι ό,τι κάνεις
μωρό μου υπόσχομαι 
δεν θα παραβιάσω καμία θύρα ανοικτή
μόνο να μπορώ λίγο
να μοιράζομαι
λίγο λίγο να μπαίνω μέσα
διεκδικώντας ανεπαίσθητα
όλο και περισσότερα
είναι βάσανο μεγάλο
γίνομαι πονοκέφαλος
μπορώ και το ξέρω
πολύ καλά πώς να φορτώνω
ζητώντας ζητώντας
εσύ τι δίνεις
εσύ που είσαι
νομίζεις με πέντε κολλυβογράμματα
τη γλιτώνεις έτσι φτηνά;
έχεις πολύ δρόμο
πολλά χιλιόμετρα
καμία αντίρρηση
και δεν θα ρωτάς πού και πώς
μόνο θα πηγαίνεις'
όχι σταθερά και σε γνωστά 
θα σταματάς θα ξεκινάς
θα σου λέω πότε
δεν θ ακολουθείς
θα φτιάχνεις ένα νέο δικό σου πέρασμα
αν τα καταφέρνεις
θα ταξιδεύουμε
τι νόμιζες έτσι;
θέλει πολλά χιλιόμετρα
να πεις αλλά χωρίς να λες
να εννοείς και να γνωρίζω
να κοιτάζεις μόνο
και να καταλαβαίνω τα πάντα
ένα νεύμα και
να είσαι μέσα σ' όλα
πριν από μένα
πριν καν έρθω 
να είσαι ήδη
πριν να είμαι
γι' αυτό σου λέω
μη νομίζεις πως
με μια βόλτα 
χαλαρά Σαββάτο
πως με κέρδισες γι απόψε


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...