Ex officio

Ex officio
άλλοι το έχουνε
κι άλλοι προσπαθούν
το περιδέραιο πάθος
σε είδα να φοράς
κάτω απ' το δέρμα σου
ένας ανίκητος αγώνας
που μαίνεται
μπαίνω ηττημένος
βγαίνω νικητής
κι εσύ
γελάς και χλευάζεις
παίζοντας στα δάχτυλά σου
όλη την ουσία του κόσμου
με την εξουσία του φύλου
να τρέξουμε
αυτή η άνοιξη που αντιστέκεται
πείσμων κι ακριβή\
σαν περσινή παρθένα
φοράς τα πιο γλυκά αρώματα
και με μπαχάρια χαμηλά
εξακοντίζεις όλα τα πάθη\
τρελαίνοντας δεξιά ημισφαίρια
και δεν ξέρω πώς γίνεται
τη μια στιγμή παλεύω στην αρένα
την άλλη είμαι έξω απ' τη γραμμή
ακούω τη ζωή μου μέσα από
οπτικές ίνες
να εξαχνώνεται
σαν ξεχασμένος λειμώνας το ξημέρωμα
σαν την ανάσα μετά
την πάλη του έρωτα
θα σπάσουν θεέ μου οι αρμοί
και τα παράθυρα
από τα κύτταρα και τις συνάψεις
που υγραίνοντας συντονίζονται
δεν έχω νιώσει πιο πολύ
σύμπνοια
το μαρτυρά η ρυθμικά
κομμένη ανάσα μου
όσα στάδια και να τρέξω
ποτέ δεν θα μπορώ
να φτάσω καλύτερα σε σένα
αλλά να πω κι άλλα
γι'αυτό
κακώς να λέω
δεν το θέλω
ως παρατηρητής
κάνε με δικό σου
να είμαι πρωταγωνιστής
δεν ξέρω τίποτα
απ' έξω'
επάνω σου όλα θα τα παίξω
prima vista
κι αν χάσω τις γραμμές μου
κι αν κολλήσω
από την αρχή θα ξαναρχίσω
κάποιοι [που λες]το χουν
ex officio
εγώ θα σε κερδίζω μ επιμονή
θα προσπερνώ το χρόνο
με δρασκελιές μεγάλες
για να φτάσω έγκαιρα
να σ' αγαπώ
και να σ' αγαπώ
δεν σε βλέπω μάτια μου
σε χάνω
γλιστράς από τις χαραμάδες
και τα μισάνοιχτα ρολά
να ξυπνήσω και
πάλι να σε βρω
ακατάστατα και γλυκά
ένα κουβάρι
ας γίνω χάντρα
στο λαιμό σου
ας γίνω ό,τι
πιο δικό σου
ας γίνω ηχώ σου
όνειρό μου
πού είσαι;
φανερώσου....