Το θρόισμα

Περνάς

και το θρόισμα

αναστατώνει τον αέρα

γυναίκα

όσα κρύβεις

ειν' αυτά που φανερώνεις

κι όλοι γυρίζουνε

να δουν

ποια δύναμη ανίκητη

σε σένα με οδηγεί

σε βλέπω συνεχώς

σ' ακολουθώ από πίσω

μετρώ το ρυθμικό σου βήμα

νιώθω 

κάτω από τις ίνες

το λίκνισμα της σάρκας

και την ανάσα της

τις συσπάσεις των μυών

βλέπω

τις κινήσεις

τα έχω όλα εδώ

σαν να συμβαίνουνε 

μπροστά μου

τον καφέ που ρουφάς

τις πολλαπλές εκφράσεις

το γέλιο στα μάτια 

το ηχηρό παρόν 

το στόμα

αυτό που πάλλεται

ζωντανό μέσα

την επιθυμία που ελλοχεύει

όλα τα προσπερνάς

όλα τα ξεπερνάς

σε όλα αφήνεις

ένα ανεξίτηλο θρόισμα

και ξυπνώ απ' αυτό

χαράματα

κι ύστερα πια

αδύνατο να ησυχάσω