Είναι αλήθεια
πέρασε από πάνω μου
μια εβδομάδα
έμεινα σαν
το κούτσουρο
[που στέκει ανόητα
καιχωρίςεπίγνωση
κόντρα στο ρεύμα
κοίταζα μόνο λίγο το βράδυ
στον ορίζοντα
και λίγο το πρωί
πριν φύγω
μια μικρή μαγική ιεροτελεστία
καιπέρασαν έτσι
μέρεςδίχως την ελάχιστη
αίσθηση
σεμια απάθεια το κορμί
σανσεάνω τελεία
ή παύση τεττάρτου
δενείναι που μεγάλωσαν οι ήλιοι
που σε περιβάλλουν
και το νερό είναι μακριά
τα σπίτια μας αγκυροβόλια
κι οι γλάροι απειλητικά με μάτι άγρυπνο...
με τη μυρωδιά παλεύοντας
με ό,τι ελάχιστο μπορεί να χωρέσει
σε συρτάρια
μέσα στο χέρι μου το κρύβω
ω ναι, διαστροφή που γίνεται
αρετή κι απαντοχή
να έχω πάνω μου
σαν φυλαχτό κλεισμένο σε πανάκι'
κάτι απ' το σώμα σου
μια στάλα αίμα
ένα υγρό ρυάκι'
μια γραμμή από αναστεναγμούς
στο σεντόνι απλωμένα τα δώρα
πώς να νιώθω
ότι υπάρχω
έξω από σένα;
πώς να σηκώνω το βάρος
των πραγμάτων που μεπεριβάλλουν
όταν δεν ισορροπώ
στο μετατάρσιό σου
ωθώντας παραμέσα
στο ηλιοτρόπιο
που μου φανερώνεις
να αγγίζω με χέρια
ηδονοβλεπτικά
όλο το είναι να σαρκώνεται
στη δική σου ορμή
που με τυλίγει από παντού
πώς να γίνω
το μέσα και το έξω
πως να ζω πέρα
από τις προσμονές σου...
πέρασε από πάνω μου
μια εβδομάδα
έμεινα σαν
το κούτσουρο
[που στέκει ανόητα
καιχωρίςεπίγνωση
κόντρα στο ρεύμα
κοίταζα μόνο λίγο το βράδυ
στον ορίζοντα
και λίγο το πρωί
πριν φύγω
μια μικρή μαγική ιεροτελεστία
καιπέρασαν έτσι
μέρεςδίχως την ελάχιστη
αίσθηση
σεμια απάθεια το κορμί
σανσεάνω τελεία
ή παύση τεττάρτου
δενείναι που μεγάλωσαν οι ήλιοι
που σε περιβάλλουν
και το νερό είναι μακριά
τα σπίτια μας αγκυροβόλια
κι οι γλάροι απειλητικά με μάτι άγρυπνο...
με τη μυρωδιά παλεύοντας
με ό,τι ελάχιστο μπορεί να χωρέσει
σε συρτάρια
μέσα στο χέρι μου το κρύβω
ω ναι, διαστροφή που γίνεται
αρετή κι απαντοχή
να έχω πάνω μου
σαν φυλαχτό κλεισμένο σε πανάκι'
κάτι απ' το σώμα σου
μια στάλα αίμα
ένα υγρό ρυάκι'
μια γραμμή από αναστεναγμούς
στο σεντόνι απλωμένα τα δώρα
πώς να νιώθω
ότι υπάρχω
έξω από σένα;
πώς να σηκώνω το βάρος
των πραγμάτων που μεπεριβάλλουν
όταν δεν ισορροπώ
στο μετατάρσιό σου
ωθώντας παραμέσα
στο ηλιοτρόπιο
που μου φανερώνεις
να αγγίζω με χέρια
ηδονοβλεπτικά
όλο το είναι να σαρκώνεται
στη δική σου ορμή
που με τυλίγει από παντού
πώς να γίνω
το μέσα και το έξω
πως να ζω πέρα
από τις προσμονές σου...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου