Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αρχή

Αλλά έτσι μόνο
ζω 
δεν ξέρω αλλιώς
δεν ξέρω άλλο 
τίποτα
μη με ρωτάς
δεν απαντώ
δεν ξέρω να μιλάω
κοίτα
κοίταξέ με
όταν στα μάτια μέσα σου
βαθιά
αναζητώ
το βρίσκω
όλα δικά μου
δεν χρειάζεται να λέω
μη με ρωτάς
όταν
στα χέρια σου
σφιχτά 
κράτησέ με
κι απόψε
να έχω τη δύναμη
αυτή που εσύ 
μου δίνεις
να νιώθω μόνο
τη γεύση
και το σθένος σου
όλα να λιώνουν
εδώ δίπλα μου
όπως με δέχεσαι
να μην υπάρχει ούτε καιρός
ούτε εποχές 
ούτε και μέρα
ή πάλι νύχτα
να ξημερώνει από νωρίς
σε μένα να έρχεσαι
το λίκνισμά σου
τα χρώματα
το άρωμα
ένα κορμί
και άλλο ένα
κι άλλο τίποτα
μόνο με μάτια εδώ κλειστά
χωρίς τα λόγια
χωρίς τα λόγια που δε φτάνουν
λιγοστά
ξαναγυρνάω συνέχεια
ζαναζώ το ίδιο όνειρο
εγώ αληθινός
ξέρω να ζω 
ξανά 
μόνο γιατί
γιατί εσύ
γεννάς  ξανά ζωή
μέσα από σένα
ξαναβγαίνω 
δεν είναι τίποτα πια ξένο
καθώς περίμενα
στο πεζούλι καθισμένος
με ρυθμική βαθιά 
αναπνοή
αυτό είναι δες λοιπόν
ακριβώς 
αυτό που θέλω 
από τα βάθη της ψυχής μου
ανασαίνω
με μια βαθιά
λαχτάρα για ζωή
αληθινή
ξαναβιωμένη
από σένα
απ' την αρχή

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...