Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανεπαισθήτως

Όταν με δυσκολία
ανασαίνοντας
ίσα να βγάζεις το κεφάλι
πάνω από την επιφάνεια
κάθε βράδυ το ταβάνι
επικρέμαται πάνω
από το τελεστήριο πάθος
σκευωρίες αποκαλύπτονται
οι αρμοί λυγίζουνε
αγκαλιάζω με γυμνό σώμα
το έδαφος
στη σκόνη και στο χαλασμό
πέφτω με πέος ορθωμένο
δώσε μου ένα, μισό
τίποτα
δώσε μου κάτι
αν δεν μπορώ να πιαστώ
και να πιάνω
στο σκοτεινό βάραθρο
που γρεμίζομαι ενώ
ο ήλιος ακόμα χαϊδεύει τα σκέλια σου
δέξου μόνο αγάπη
το σάλιο και το μέλλον μου\
υποκλίνομαι στα βαθιά λαμπυρίζοντα ύδατα
και με χωρίς λογική και λογισμό
σαν πόρνη περιφέρω το χάσμα μου
αν σκύβεις επάνω μου
θα βλέπεις πια
τα χρόνια χαραγμένα
σαν σε τοίχο φυλακής
έζησα έκγλειστος
γι αυτό ποθώ
τον άδειο χώρο
είμαι ήδη ο δρόμος
που πρόκειται να ακολουθώ
ζαλίζοντάς σε
αλλεπάλληλες στροφές
αλλεπάλληλα επεισόδια
μέσα από τα χέρια μου
μπορούν να πετάξουν
γοργόφτερα λόγια
ή να ανθίζουν
φωτεινάηλιοτρόπια
μπορώ όμως
να εγκυμονώ
το πιο φριχτό σκοτάδι
αν δεν σε βρίσκω
στο σμίξιμο απόβραδο
ή μέσα στο γαλάζιο σου κόλπο
να επιστρέφω ασφαλώς
ευπρόσδεκτα
σαν το απαλό κύμα
να κεντάω
σαν το πρώτο τσίπουρο
και να τυλίγομαι ανεπαισθήτως
σαν εύγευστος καπνός
δημιουργώντας με τα υλικά σου
μια νέα ανείπωτη γεύση


  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...