Αν δεν κοίταξα
κατά το νότο όταν
τα γκρίζα σύννεφα άνοιγαν
ένα μικρό μονοπάτι για μία
μοναχική ηλιαχτίδα
δεν σημαίνει πως
δεν μ' ένοιαξε
δεν σημαίνει πως
δεν έψαξα το ίχνος σου
εδώ
μέσα μου
κάτω από τα ρούχα μου
έβαλα μπροστά μου
τη φωτογραφία σου
προσπαθώντας για μια
εναργέστερη ευκρίνεια
έγινε τόξο το σώμα μου
και πέταξα προς τη μεριά σου
διένυσα χρόνους και
απόσταση
για να φτάσω σε σένα
δεν σημαίνει πως
δεν σε χρειάζομαι εδώ
αλλά μπορώ να σ' αγαπώ
κι όταν δεν είσαι
είναι πράγματα μυστήρια
κι ακατανόητα μόνο
για όσους μετράνε
πόσα, πόσο,
τι εμείς, οι άλλοι
δεν με νοιάζει καν
κι αν γίνω ένα πεταμένο φύλλο
κι αν με παρασύρει
ο ξερός βοριάς
το ρυάκι θα με φέρει
σε σένα
θα καταλύσω το σώμα μου
στην αμμουδιά
κι ως να είσαι εδώ
με την ψυχή μου
θα χαίρομαι
θα περιφέρομαι γυμνός
μέσα στο σπίτι
και θα λιτανεύω
το μεσίστιο πάθος μου
κάνοντας δέηση και προσφορά
το πρόσφορό μου
και το αίμα μου
μετουσιώνονται
για να σου δοθούν
δεν είναι μια ανταλλαγή
ποιος μετράει το πόσο
το πώς
με αγαλλίαση
λαμπρύνομαι
στην εξαίσια καύλα
του να ζεις
και να ξέρεις ότι ζεις
φτάνεις στο κέντρο
σαν μέλισσα
και σταλάζεις
την ουσία της ύπαρξης
όλα τ' άλλα
ανοησίες
παράταιρες φωνές
παρακρούσεις τρελών γνωστικών
καθημερινές καταφάσεις
στο απόλυτο τίποτα
θα αποταμιεύσουμε
κάθε πολύτιμο λεπτό του έρωτα
αφομοιώνοντας αιώνες μέσα
σε μια στιγμή
κι ύστερα θα κοιτάζουμε
χωρίς να λέμε τίποτα
μόνο θα πίνουμε
το μέλι
και θα ποτίζουμε το δέντρο μας
liquid eyes
άσε με άλλη μια φορά
να τα φιλήσω
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου