Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα πράγματα

Τα βιβλία που μου δάνεισες
θα ήθελα ν' ανοίξω
ξανά να τα διαβάσω
να μυρίσω ανάμεσα στις σελίδες
να βρω τ' αποτυπώματά σου
ίσως και να το 'χες κάποτε
στο προσκέφαλό σου
ίσως και να χάιδευες απαλά
τις σελίδες
γλιστρώντας το δάχτυλο
στη γλώσσα σου
μπορεί και να
ονειροπολούσες
απλώς διατρέχοντας
τις σελίδες
να το ακουμπήσω επάνω μου
να τριφτώ επάνω
στο χαρτί
να σταλάξω λίγο
από το σώμα μου
έτσι για να σε διαποτίσω
όπως κάνω κατά καιρούς
κρυφά
με τα δικά σου πράγματα
αυτά που δεν λέγονται
τα προσωπικά μας μικρά
κρυμμένα
που δεν λέγονται αλλά
γίνονται
όπως να,
ένα μικρό κομμάτι ύφασμα
που κάποτε φόρεσες
στον καρπό σου
ή ένα δαχτυλίδι πλεχτό
άλλοτε
τα εξαίσια ερωτικά σου
υποδήματα
που τέρψι προσφέρουν
σε λάγνα βλέμματα
και τρυφερά φιλώντας τα
ένα ένα
τα παιχνιδιάρικα δάχτυλα
προανάκρουσμα και
αφετηρία
άλλων ηδονών
αλλά αυτά είπαμε
δεν λέγονται
τα κάνουμε και μετά
τα διπλώνουμε όμορφα
αγαπώντας ως και αυτά
τα μικρά λάφυρα
τα πράγματα που φέρεις
επάνω σου
είσαι εσύ η ίδια
πώς να μην τα λατρεύω
δεν είναι ένα ελάχιστο ύφασμα
ό,τι σε αγγίζει
ό,τι σε αγκαλιάζει
ό,τι σε χαϊδεύει απαλά
ή σε κρατά σφιχτά
όλα
τα θέλω δικά μου
όλα τα κρατώ
μυστικά εδώ






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...