Χρειάζομαι
αυτή την
εφαπτομένη
σώματα περιφερόμενα
σε αλλότριες συντεταγμένες
δεν έχω το σφυγμό
δεν έχω τον παλμό
αλμυρή και
γλυκιά υπόσχεση
τόσες φορές
στα απογευματινά σεντόνια
δεν είναι ενθύμηση
δεν είναι στεναγμός
ανάσα που κόβεται
αίσθηση απόλυτη
ακέραια σχεδόν
ανεξήγητη εγγύτητα
της απόστασης
με το νου μόνο
εγγίζω
την εφαπτομένη
έχοντας απόλυτη βεβαιότητα
χαρτογραφώ τα
τοιχώματά σου
γνωρίζω καταλεπτώς
εγγεγραμμένο μέσα μου
κάθε όριο
είσοδος
σ' ένα φιλόξενο σύμπαν
όλα ξεκάθαρα
υγρή αλήθεια
χρειάζομαι αυτή
την επαφή
κατάμεστο το αίμα μου
από κάθε σου πέταλο
κάθε περίβλεπτο
ζέον
σπάει το περίβλημα
αναδύεται όλο αυτό που είναι
δεν γίνεται να εξηγώ
δεν μπορώ να ερμηνεύω
παρά μόνο να
θέλω να το ζω
δεν θα ήταν σωστό να πω
το έχω
τίποτα δεν έχουμε καθαυτό
κανείς μας δεν υπάρχει
έτσι
ξέρω πως το ξέρεις
τα ύδατα
και η πλεύση όλη
δική σου
εγώ απλώς
ανακαλύπτω
και χαράζω εκ νέου
τη ρότα
πελαγίζομαι
στον ενάλιο
νόστο σου
ως ναυαγός
περιμένω το κύμα που
θ απλωθεί επάνω μου
με μια ανάσα
να με λυτρώσει
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου