Ich bin

ich bin
θα είμαι πάντα εγώ
το ένα σου
το κάθε σου
όλα για σένα τα μπορώ
αρκεί μόνο
κάθε τόσο
την παλάμη σου
επάνω στο στήθος να απλώνεις
να σβήνω, να ανάβω
η ζάλη αυτή
σαν μέθη μέσα στη μέρα
τα χείλη
κι αυτή η γλυκύτητα στο βλέμμα
δεν το νιώθεις
ξεκλειδώνω
όλον αυτό τον χείμαρρο
από απτά επιφωνήματα
οικεία και ανευλαβή
σαν χάδι
που περνάει από πάνω
γύρω σου κλειδώνει
βλέπω
παραδομένη στο δικό σου ρυθμό
εγώ στον ίδιο καλπασμό
σφίγγοντας το σεντόνι
και το λεπτό σίδερο
με μάτια κλειστά
ανάσα κοφτή και βαθιά
στόμα μισάνοιχτο
σαν προσευχή
μια δέηση
από τα βάθη
τι είμαι εγώ
ένας απλός ακόλουθος
πιστός που προσφέρει
αίμα και νόημα με το σώμα
στη θεϊκή σου έκσταση
ακόλουθος
στροβιλίζομαι
σαν τους μεβλεβί
δέομαι
με τα χέρια απλωμένα
σαν κλαδιά
προς τα σένα
ανεμίζοντας
περιελίσσεσαι
εντός και γύρω
δεν έχω πλέον
τίποτα δικό μου
η ανατομία
είναι λειψή χωρίς
δεν ξέρω αν
εγώ ή εσύ
γι αυτό και βλέπεις πως
επιστρέφοντας στα γήινα
δύσκολα πατάω ξανά
χωρίς να παραπαίω
πώς μπορώ να επιστρέφω
όταν ανίσταμαι
από το εντός
στο  ένα και στο όλο;...