Περίβλεπτο

Και πάλι
άλλη μια φορά
κάθε φορά
υπήκοος
στο δικό σου πόθο
κοιτάζοντας στα κλεφτά
από το πλάι΄
βλέποντας
το λίκνισμα
ανεπαισθήτως κλίνοντας
πότε στη μία
πότε στην άλλη
το ύφασμα
που αγκαλιάζει
ανάλαφρα
και διαγράφει
κοιτάζω
μετά προς τα πάνω
τους δυνατούς ώμους
πάτησε επάνω μου
αισθησιακά δάχτυλα
φανερώνοντας όσο χρειάζεται
για να χάνω τον ύπνο
δεν υπάρχει ξεκούραση
το βράδυ
το μεσημέρι
η ίδια πάντα εμμονή
πως θα έρχεσαι
γλυκά και έντονα
θα ξεκινάω
από χαμηλά
σαν να κάνω δέηση
σαν ικέτης
 - στα πόδια δεν
προσπέφτουν;   -
έπειτα αργά
διατρέχοντας όλο
το μήκος
στους μηρούς τις κνήμες
υγρή ανατομία
μέχρι την εξαίσια
γραμμή
που διαχωρίζει
το εδώ
από το πάντοτε
δεν θέλω να τελειώσει
ας κρατήσει
κάτι ακόμα
κάτι παραπάνω
πριν την πλήρωση
βασάνισέ με γλυκά
σε βασανίζω κι εγώ
δείξε μου
τα περιθώρια που έχω
να πεθαίνω στο στόμα σου
στα χέρια σου
δείξε μου τα χέρια σου
κι αγκάλιασέ με
όσο γέρνεις μπροστά μου
να είσαι το σώμα μου
μόνο αυτό ζητώ
να είσαι ό,τι έχω
και σου δίνω
δεν το βλέπεις ότι
μου γαμάς με το μυαλό
εισχωρώντας μέχρι
το πιο βαθύ ασυνείδητο
έτσι που
σ' έχω εγγράψει
σε κάθε ημισφαίριο
σε κάθε απειροστή σύναψη
με ρουφάει ένα σκοτάδι
πηχτό σαν αίμα
και με εκτοξεύει
σκορπίζοντάς με
στο πιο φωτεινό γαλαξιακό εκνέφωμα
πόσα πράγματα ξεκινάνε
τόσο απλά
βαμμένα δάχτυλα
και φτάνουνε
στο πιο απώτατο
άκρατο
ηδονής
το περίβλεπτο
άχρονο
να τα φοράς μωρό μου
θα κάνω πως
τάχα δεν προσέχω
μα στα κρυφά
θα τυραννιέμαι
με την εικόνα
κάθε ώρα