Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κατ' εξαίρεση

Κατ' εξαίρεση
απόψε
ας μιλάμε 
ας γελάμε
και να λέμε
πόσα λόγια
χωρίς λόγο 
χωρίς νόημα
κούφια τα βήματα
τα περισσότερα
τι ξέρω τι ξέρεις
τι ζητάς 
απ' τη ζωή
τι επιστρέφεις
τόσος θόρυβος 
εκεί έξω
μια ανόητη
οχλαγωγή
τα μικρά 
και τα ασήμαντα
τα τετριμμένα
κι η ζωή 
όλο γερνάει
κι η ζωή 
δεν περιμένει
μην προσπερνάς
μην προσπερνάς
κοίτα εδώ δα
να, κάτι μένει
μα αν δεν προσέξεις
ποιος θα νοιαστεί
αν δεν με δεις
εδώ μπροστά σου
θα περνώ
θα τραγουδάω
με ένα πρόσωπο
και χίλια
με χίλιες δυο χειρονομίες
κοίτα, είμαι εγώ
όπου κι αν δεις
ο δικός σου
ο νέος πρίγκηπας
και σάτυρος
και ευγενής
έλα άγγιξέ με
κράτησέ με, 
αν μπορείς,
δώσε μου πίσω
όλο τον χρόνο μου
ποιος βιάζεται
ποιος φεύγει
είναι νωρίς
ας πούμε όμως 
ακόμα κάτι
τις φωνές μας 
ας ενώσουμε
τα σώματα 
τη γεύση 
αυτή που μέσα μου
κρατώ 
εδώ για πάντα
ας χορέψουμε
παπούτσια κόκκινα 
και μπαλαρίνες
ασημένιες
τι κι αν δεν ξέρω
θ' ακολουθώ
θα μπω μαζί σου στο χορό
κι  άσε αυτόν 
που είδε τον κόσμο
να δίνει βήμα
και ρυθμό
δυνατό
κι ερωτικό
μη χαμηλώνεις
δώσε μου ένταση
έτσι μπορώ
μόνο να ζω
μ' όλο το θέλω
ούτε πεθαίνουμε ποτέ
μόνο αλλάζουμε
πρόσωπα, χρώμα, ήλιους, συνήθειες
και πάλι ερχόμαστε
ξανά εδώ
κι όλα τα βρίσκουμε
ίδια κι αλλιώτικα
και σαν το φως 
ξαναγενιόμαστε

Κατ' εξαίρεση απόψε η σκέψη μας πετάει στον άνθρωπο που είδε τον κόσμο, έπαιξε, γέλασε, κέρδισε, έλαμψε και μας χάρισε ήχους, χρώματα, εικόνες από τόσες διαφορετικές εποχές, που συμπυκνώνονται όλες τελικά σε μία. Μικρό αφιέρωμα στον David Robert Jones. Κατ' εξαίρεση, ολόκληρο το live στο BBC


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...