Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πείνα

Να μιλήσω
γι' αυτή την πείνα
δεν είναι το κρύο
ο χειμώνας που
επανέρχεται
τα κλειστά παράθυρα
στα σπίτια
πίσω τους
έφηβα κορίτσια
ανιχνεύοντας
στα υγρά των
δάχτυλα
το μέλι της αφής
πώς να κορεστεί
αυτή η πείνα
πηγαίνεις παρακάτω
η ζωή σε ευκαιρία
το βράδια
σφαδάζουν
πίσω από κλειστές πόρτες
το ξημέρωμα αργεί
πώς θα περάσει
ξέρεις πως ξαγρυπνώ
είσαι κι εσύ
μέρος αυτής της αγρύπνιας
αγριμώνοντας
μέσα σου
κάτι που γίνεται
σαν χαρακιά
έντονη, σκληρή
τόσο που να  αφήνει πληγή
σκίζοντας
το σεντόνι
ναι άσε με να νομίζω
εξάλλου
ποιος είναι ο κατακτητής
και ποιος νικημένος
ξέρω πολύ καλά
δεν πρόκειται να έχω
ποτέ καμία ελπίδα
άσε με λοιπόν
να ζητώ παραπάνω
νομίζοντας ότι
δίνω τα περισσότερα
αλλά μη μου λες
όχι αυτό
ότι μπορώ να τα καταφέρω
μόνος μου
αν μείνω στο δρόμο
αν χαθώ
αν...
λύτρωσέ με
μέσα από σένα
μπορεί
κάπως από σένα
έστω λίγο λίγο
αυτό το κενό
να πληρωθεί
αυτή η πείνα
να παρηγορηθεί
έφτιαξα κάτι πρόχειρο
με τα καλύτερά μου μέλη
έλα
σου προσφέρω
όλη μου την ουσία
στη σιδερένια μου κοίτη
ας μη χορτάσουμε ποτέ
ξανά απ' την αρχή
και πάλι
ως το μεδούλι του έρωτα
πείνα ανίκητη
κρασί
και σώμα μου εσύ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...