Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κάτω άκρα

Δεν θέλω
να περιγράφω
να μην είναι ανάγκη
γι΄ αυτό
θέλω ν' αγγίζω
να νιώθω πέρα ως πέρα
αλλά βλέπω τώρα
δεν μπορώ να μην
έχω μπροστά μου
σαν όραμα
σαν κάλεσμα
σε ηδονές υπέρμετρες
ας ήξερα μόνο
να χορεύω
το πόδι
που με χάρη
κάμπτεται
για να χωρέσει
το λουράκι από πάνω
διαγράφεται τώρα
εδώ μπροστά μου
κι είχα το κουτί
στη ντουλάπα μου
και μόνο που τα άγγιζα
παραδινόμουν στον πόθο
όχι να σε δω
να τα φοράς για μια φορά ακόμα
δεν υπάρχει θαρρώ
άλλο του σώματος σημαίνον
ό,τι πιο απόλυτο ερωτικό
και τα χάιδευα
τα έφερνα κοντά στα χείλη μου
ω  να μπορούσα τώρα
να τα φιλώ τα δάχτυλά σου
ένα ένα
δεν με νοιάζει
τι είναι τι δεν είναι
άσε με να φτάσω
εκεί χαμηλά
δεν θα μου χάριζες
ηδονές  μεγαλύτερες
από αυτές που μόνο εγώ μπορώ
να δρέψω στο σώμα σου
κάτω απ' το πέλμα σου
κι άλλη φορά
που δεν το ξερες
εγώ πολεμούσα
με σένα
να χωρέσω
μέσα στο γοβάκι σου
να σε κατακτήσω
από κάτω
από χαμηλά
μα πόσο
πώς είναι δυνατόν
πώς μπορεί
να χωρέσει
τέτοια καύλα
που να πονάει
εκεί που πατάς
εκεί που
το κορμί σου
στηρίζεται
εκεί μέσα θέλω
να μπω
να σ' αγαπήσω
με κάθε τρόπο
παραδεκτό και μη
κυρίως
με όλα τα μη
μόνο έτσι μπορεί
ν' αγγίξεις
λίγη τελειότητα
φτάνοντας στα άκρα
στα κάτω άκρα


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...