Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εμείς

Το βράδυ
κάπου
όλοι θα βρεθούμε
φιλιά κι ευχές
και του χρόνου
με υγεία
κάποιες μέρες
αγαπώ
ως και το δρόμο
για τη δουλειά
τα μαγαζιά
τον καφέ μου
ακόμα
τη συννεφιά
εκείνο που δεν ξέρεις
ίσως μέσα σ' όλα
είναι πως κρατάω 
ως και τους ήχους 
τα βήματά σου
το νερό 
που κυλάει
και την πετσέτα
που απλώνεις
το γαλάκτωμα τη σκιά
κι όλα αυτά που λεν
"γυναίκα"
κατάκτησέ με 
στο σπίτι
όλα δικά σου
τα ανοίγω
να μη ρωτάς
τι θα μου πάρεις 
να μη ρωτάς
το τι και πώς
όλα 
εδώ και τώρα
τώρα δυο χρόνια
είναι δικά σου
έχουν για πάντα
το άρωμά σου
το σχήμα σου
τις αντηχήσεις σου 
ως κι η σιωπή σου
πάνω στους τοίχους
πέφτει σαν φως 
του δειλινού\
κι όλοι οι δρόμοι 
γύρω γύρω 
ξέρουν μονάχα
μόνο εσένα
για αυτό απόψε
αν μπορούμε
αν γίνεται
αν καταφέρουμε
να κάνουμε μια ευχή
όχι με λόγια
αλλά στο σώμα
πουείναιδικόμου
πουείναιδικόσου
και όλα όσα
είναι τριγύρω
να ενωθούνε
έλα απόψε
σε ένα σώμα
που θα γιορτάζει
την κάθεμέρα
τον κάθεχρόνο
αυτόν που φεύγει
αυτόνπου μένει
σαν πεταλούδα
που είναι κρυμμένη
μες τη ντουλάπα
και περιμένει
να διπλώσω τα ρούχασου
να σουζεστάνω
δυομέτρατόπο
επάνω σου
να ξαναζήσω
αυτηχρονιά 
θα ναι δική μας
ναι στο υπόσχομαι
και σου τολέω
αλλά ακόμα περισσότερο
δεν σου το λέω
δεν σου το γράφω
μονάχα μέσα
στην αγκαλιά σου
εκεί αρχίζει
εκεί θα δεις
εκεί εμείς
όλα εμείς

Κλείνοντας τη χρονιά με μια ελαφριά ερωτικογλυκανάλατηδιάθεση. Με λόγια και, κυρίως, με τα έργα του έρωτα. Με συγκινήσεις, μικρές και μεγάλες, στιγμές, χαρές και λύπες, βέβαια, αλλά κυρίως: με την αγάπη που μπορεί όλα να τα γλυκάνει, να μας κάνει καλύτερους, αληθινούς, τρυφερούς εραστές, συντρόφους, γυναίκα και άντρα, όπως θα πρεπε να είναι, το  ένα και αξεδιάλυτο, το ανεξήγητο, ο μόνος τρόπος να εκφραστεί η ψυχή έξω από χρόνο, τόπο και κάθε όριο.

 




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...