Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γλυκό-πικρό

...δεν είναι τίποτα
δεν ξέρω
τι ειν αυτό
που  μας ορίζει
είν η βροχή
ο αέρας
τα λόγια
που αστόχαστα
καρφώνονται σαν σύρματα
τα χέρια μας ματώσανε
είναι πολλά όσα δεν μπόρεσα
\να τα ξορκίσω
να μη σκοτίζεσαι
για το καθόλου
των ανθρώπων
είναι τόσα κι εκείνα
που δεν λέγονται
κι όμως
επάνω σου
αγάπη μου
τ΄αντέχεις
όσα καθόλου
δεν σου ταίριαζαν
ακόμα σε στοιχειώνουνε
αφήστε με λοιπόν
δεν σας χρωστώ και τίποτα
εγώ που μόνο ξέρω
τη ζωή μου να χαρίζω
χωρίς να είναι η αγάπη μου
ένα βάρος
χωρίς να είναι η αγάπη μου
παρά το σχήμα των πραγμάτων
το νόημα, δεν ξέρω,
δείξε μου
δεν ξέρω τι υπάρχει
- μαειμεδω
πες μου, μη λες
μόνο άγγιξέ με
- σαγγίζωεπάνωσουχαράζομαι
μ' ένα μαχαίρι κοφτερό
την καρδιά μου θα στολίσω
ένα διάφανο πρωινό
θα σε καλέσω να γιορτάσουμε
το φως που αγαπήσαμε
τον καφέ που μοιραστήκαμε
τη γεύση σου
το μέταλλο απ' το φιλί σου
όλα τ' αναζητώ
αναδιφώντας τα
μέσα σου
μέσα σου
θεέ μου
όλα υπάρχουνε
γιατί έτσι εσύ
το θέλησες
όλα γίνονται σωστά
μονάχα αγαπώντας σε
κι αγαπώντας σε
ο κόσμος
γίνεται ο τόπος
κι ο χρόνος
το πιο γλυκό - πικρό ποτό

Να παινέψουμε λίγο και το σπίτι μας...








Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...