Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άλλη μέρα

Να μπορείς
να σηκώνεσαι
και να λες
να μια άλλη μέρα
θα έρθεις
το ξέρω
δεν είναι αυτό
που με βαραίνει
γυρίζω το κλειδί
την ίδια κίνηση
που έκανα
τόσες φορές
για ν' ανοίξω
να περάσεις
περάσανε
μέρες και νύχτες
ούτε τόσες πολλές
ούτε και λίγες
δεν τα κατάφερα
να φτιάξω κάτι
της προκοπής
γιατί είχα
την αγωνία
να έρθεις
να σε περιμένουν όλα
εν τάξει
κατάλαβα, βέβαια,
ότι λίγη σημασία
έχουν όλα αυτά
γιατί
μέσα στην επανάληψή τους
έτσι γίνεται
ο χρόνος
για τούτο
και δεν μπορώ
μα θα μπορέσω
σαν το παιδί
που με παράπονο
πρέπει να πάει
για ύπνο νωρίς
δεν καταλαβαίνω
γιατί μου παίρνουνε
τον χρόνο
όχι ότι παίζω
αλλά να, έτσι μπορώ
να κλείσω τα μάτια
και να πω
να, μια μέρα
που ήτανε δικιά μας
παίξαμε, γελάσαμε
κουραστήκαμε
μείναμε αγκαλιά
κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο
σαν να γνωριζόμαστε
ξανά
κάθε φορά
δεν θα μεγαλώσω ποτέ
στο υπόσχομαι
θα σ' αντικρίζω
με την ίδια πάντα
έκπληξη
με την ίδια πληρότητα
που μόνο
μια ψυχή
που δεν γερνά
μπορεί να γευτεί
και θα σε γεύομαι
ξανά
θα γυρνώ
στη δικιά σου αρχή
όλα εκεί
που γίνονται
ένα ρευστό σύμπαν
που ποθώ
να γίνω μέσα του
έφηβος θεός
κι εραστής
που γελά
και χορεύει
στο δικό σου ρυθμό
όταν σου παίρνω
την ανάσα
όταν κατακτώ
μ' έναν σπασμό
κι ένα δεύτερο και πάλι
να κάνω δικά μου
όλα όσα
ανοίγεις
μπροστά μου
και δίνεις
την υπόστασή σου
υπόστασή μου
δος μου και πάλι
όλο σου το αίμα
γιατί είμαι
ό,τι έχεις σε μια άχρονη
στιγμή
δικό σου


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...