Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ευκαιρίες

Ξεκινάς κάπως
αναζητώντας ένα δρόμο
ένα πέρασμα
μια διάβαση
στο αδιάβατο
μου πες και πάλι
ότι δεν είναι οι τόποι
αλλά οι άνθρωποι
πόσο περισσότερο
δίκιο να έχεις
οι άνθρωποι...
ευκαιρίες
δυνατότητες
θα πει διαλέγοντας
αν είχα άλλη μία
μοναδική
αν θα μπορούσα
να έχω το δικαίωμα
να ζητήσω κάτι ακόμα
σε αυτή τη ζωή
αν όλα είναι
μια στέρεη
απόφαση
βλέποντας μια φορά
καθαρά
βαδίζοντας σίγουρα
και όχι με τεθλασμένες
γι' αυτούς που έχουν
το θάρρος
ν' ακολουθούνε
αυτό που λέμε
μοίρα, όνειρο, επιθυμία
ξέρεις πως
δεν δίνει πολλές
κάποτε μάλιστα
σαν να εκδικείται
κοίτα, σκέψου
πόσες φορές
κάτι που δεν έκανες
αν και το νιωθες
σωστό
κύλησε χρόνος
κι άλλος χρόνος
έτσι που πια
να μπορείς να μετράς
και να λες
να, σήμερα
μια καλή μέρα
καταργώντας
απόσταση, δισταγμό
στο όριο φτάνοντας
κι είναι τόσο αυτά
που μας ακολουθούν
αλλά τις στιγμές
που λες
πως να, τώρα
περνάς έξω
απ' τον καθρέφτη
ένα βήμα
μετέωρα, αβέβαια
στην αρχή
αλλά στέρεα μετά
με τα θέλω όλα
φυλαγμένα κάτω
απ' το ρούχο
σαν πολύτιμο δώρο
με το άρωμα
του έρωτα
όσα ενώνουν
φτιάχνοντας νέες
γέφυρες
με τα πόδια γυμνά
κι ας είναι κοφτερές
οι πέτρες
κι ας ματώνουν τα χέρια
οι καρδιές χτυπώντας
δυνατά
σκίζοντας το στήθος
και μέσα στη νύχτα
να ίπτανται
όλα  διάφανα
πάνω από τα μακρινά
φώτα
αυτά που μαζί
ταξιδεύουμε
με τον έναστρο πόθο
που κατακλύζει
το σύμπαν
απ' το μπαλκόνι
ναι, θα το πω
μάρτυράς μου
αυτά τα φώτα
πόσες ψυχές εκεί κάτω
όλα διαβαίνουν γρήγορα
όλα γλιστράνε
και ξεχύνονται
στις λεωφόρους
χωρίς να στέκονται στιγμή
όλα τα βλέπω
τώρα ξανά
μπροστά μου
να συμβαίνουν
αν ήταν να έχω
μια ακόμα ευκαιρία
ζωή κερδισμένη
απ' τα μισά
και μετά
αλλά ζωή στ΄ αλήθεια
αυτή λοιπόν
απ' την αρχή
θέλω
να είναι
μόνο
με σένα

Shake it shake it babe...
















Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...