Μέσα

Τρέχουμε
μαζί με τις μέρες
τα σύννεφα περνάνε
κι η νύχτα
έρχεται πάλι
να σε βρει
ξέρω πως
είσαι εκεί
θα ΄θελα
να μπορούσα
να σ' έχω
όμως το περισσότερο
δεν είναι αυτό
που κάνει τη διαφορά
εντάξει
άλλοι το έχουνε
δεν το μετράνε καν
σπαταλάνε την κάθε μέρα
με τη βεβαιότητα
της επόμενης
ίδια παρουσία
στον ίδιο χώρο
στον ίδιο χρόνο
όμως
ο χρόνος και ο χώρος
είναι να βλέπεις
και να ανακαλύπτεις
να κοιτάζεις έντονα
και να βρίσκεις πάντοτε
κάτι που να λες
κοίτα να εδώ
ως το μικρό το δαχτυλάκι
σε ανακαλύπτω με έκπληξη
πώς γίνεται
και συνδυάζεται
η σαγήνη της γυναίκας
με το αναπάντεχο άρωμα
που έχει ένα κορίτσι
βλέποντας σχεδόν κρυφά
όταν ας πούμε
ετοιμάζεσαι για τη δουλειά
κι ανακαλύπτοντας τις κρυφές
αναλογίες σου
το νεανικό στήθος
που κρατώ
στα χέρια μου
απαλά αγγίζοντας
ή και με ένταση
κοίταξε πόσο ξεχωρίζει
στο στόμα μου
με τη δροσιά και το αλάτι
σβήσε το φως
θέλω να ψηλαφίζω
και να κρατώ
τη μνήμη της αφής σου
ν' αγγίζω τη γραμμή
των μαλλιών σου
στον αυχένα
και να νιώθω μετά
τη γεύση μου
στο δικό σου στόμα
δεν έχω συχνά
τα χείλη σου
όχι όσο τα χρειάζομαι
φίλα με
και για τώρα
και για κάθε αύριο
στ' απαλά σου χείλια
διαβάζω κάθε τι
που δεν λες
στον αναστεναγμό σου
βυθίζομαι ολοένα
και γυρνάω νέος
δυνατός
με την αίσθησή σου
στον υπέρτατο σπασμό
να σε πάρω
να γίνεσαι δικό μου κορμί
ο τόπος μας
ό,τι αγγίζουμε
ο αέρας μας
γεμάτος με πόθο
ένας διάφανος ουρανός
μετά τη βροχή
παίρνοντας το σχήμα σου
ακολουθώντας τα βήματά σου
ώσπου να κόβεται η ανάσα
γυρνάω ξανά στο παρόν
αναγεννημένος
γεμάτος όλη την ουσία σου
ό,τι γίνεται ένας άντρας
μέσ' από σένα
γυναίκα