Τα μάτια
ένα φωτεινό πέρασμα
χωρίς να το καταλάβω
έχω την τάση
να γλιστρήσω
και να χαθώ μέσα τους
δεν μπορούσα ποτέ
να καταλάβω
πώς μιλούν οι άνθρωποι
έτσι χωρίς μιλιά
ή κι άλλα να λένε
άλλα υπονοώντας
ήταν στο νου μου
μια υπερβολή
ένα ευφάνταστο δημιούργημα
μια ερμηνεία
προβολών
και σωμάτων που
απερίφραστα επιθυμούν
πόσο πολύ έσφαλα
πόσο δεν ήξερα
είμαι χαρούμενος που
δεν ήξερα τίποτα
τώρα ξέρω
βλέπω και
δεν μπορώ παρά
να κοιτάζω περισσότερο
αχαλίνωτα με ορμή
από κοντά
κι από μακριά
με πόση δύναμη η αγάπη
με τραβά
θα συγκρουστώ καταπάνω τους
θα συνθλιβώ και
πριν μια για πάντα
γίνω μια σπίθα
από το φως τους
θα γιορτάσω
με όλη την ψυχή και
το κορμί σε έκσταση
την αλήθεια που
θα με περιβάλει
σαν ένα γλυκό περίβλημα
μα πώς είναι δυνατόν
πώς γίνεται
τόσο αγάπη
τόσος πόθος γλυκός
τόσο δόσιμο
νιώθω ως τα τρίσβαθα
το νόημα
σήματα φωτός
κύματα ηλεκτρικά
και φωνές γλυκιές σειρήνων
αντηχούν βαθιά
ως τα πιο λαμπερά βότσαλα
και τα κοχύλια των βυθών
πόσο με κατέχουνε
και ξαφνικά χωράω ολόκληρος
μέσα τους
περνάω και αφήνομαι
χωρίς καμία βία
ολοένα
πόσο πολύ
σ 'ευχαριστώ
γι' αυτό το μέλι
που μ' αφήνεις
με το δάχτυλο
σαν το παιδί να το γευτώ
που από μέσα σου
ρέει
ούτε θεός δεν το χει αυτό
ούτε κανείς δεν το κατέχει
μόνο εγώ
ακούραστα
για να βρεθώ κοντά τους
ξαγρυπνώ
για να χω
άλλη μια φορά
κρυφή χαρά
κρυφά το βλέμμα σου
ν' αποθυμώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου