Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Blitz

Και πάλι θα βυθιστώ
στο πυρετικό μου σύμπαν
δες
τα μάγουλά μου καίγονται
το σώμα μου σπινθιρίζει
τρέχω χιλιόμετρα βουβά
το νερό βράζει
στους θύλακές μου
ανεβαίνει ένας θερμός πίδακας
σκάνε οι πλάκες
αποκαλύπτοντας πηγάδια ανήσυχα
κυριεύομαι
από το ίδιο το πάθος μου
σκάβω μέσα μου και
ανακαλύπτω
αναρίθμητα σύμπαντα
πρέπει να συναρμολογώ κάθε μέρα
έναν κόσμο
πιο πέρα από μένα
ανοίγοντας λαγούμια
εκτείνοντας το σώμα σαν γέφυρα
για να ρθω κρυφά 
εκεί που είσαι
βλέπεις ανεπαίσθητα
είμαι όλο και περισσότερο
όχι τμήμα σου
ένα εσωτερικό ρεύμα
που κυκλώνει τους νευρώνες σου
έπειτα
ένα γαλάζιο φως 
συνάψεις και σπίθες
σαν ποτάμι διασχίζοντας τη Συγγρού 
έρχεσαι αστραπή
με σηκώνεις από τον ύπνο
με ρίχνεις βαριά επάνω
σε αποπνιχτικές ημέρες 
ανθρωποώρες στο παράφορο
και στη γλυκά βασανιστική 
αναμονή
εβδομάδα την εβδομάδα
η ζωή που ξετυλίγεται
δεν είναι λιβάδι
ούτε και λίμνη που στέκει
θα χτυπήσω κάρτα
στη φλέβα μου θα πάλλεσαι
λες και δεν το ξέρεις
ενώ αποφάσεις 
θα λαβαίνονται
για τις αλλότριες ημέρες
στη φλέβα μου
θα διογκώνεσαι
θα με σκίζεις σαν αστραπή
κι εγώ
φωτισμένος 
με το μέτωπο και τα μαλλιά μουσκεμένα
τρέμοντας πυρακτωμένος
θα κραυγάζω 
ψιθυρίζοντας
θα τραγουδώ 
σωπαίνοντας
θα περιστρέφομαι μέσα σου
δουλεύοντας
θα τρέχω κοιτάζοντας τις κορφές
ενώ θα βγάζω ρίζες στην άσφαλτο
και θα σ' αγαπώ
όσο
ποτέ δεν θα στο χω πει











Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...