Και πάλι θα βυθιστώ
στο πυρετικό μου σύμπαν
δες
τα μάγουλά μου καίγονται
το σώμα μου σπινθιρίζει
τρέχω χιλιόμετρα βουβά
το νερό βράζει
στους θύλακές μου
ανεβαίνει ένας θερμός πίδακας
σκάνε οι πλάκες
αποκαλύπτοντας πηγάδια ανήσυχα
κυριεύομαι
από το ίδιο το πάθος μου
σκάβω μέσα μου και
ανακαλύπτω
αναρίθμητα σύμπαντα
πρέπει να συναρμολογώ κάθε μέρα
έναν κόσμο
πιο πέρα από μένα
ανοίγοντας λαγούμια
εκτείνοντας το σώμα σαν γέφυρα
για να ρθω κρυφά
εκεί που είσαι
βλέπεις ανεπαίσθητα
είμαι όλο και περισσότερο
όχι τμήμα σου
ένα εσωτερικό ρεύμα
που κυκλώνει τους νευρώνες σου
έπειτα
ένα γαλάζιο φως
συνάψεις και σπίθες
σαν ποτάμι διασχίζοντας τη Συγγρού
έρχεσαι αστραπή
με σηκώνεις από τον ύπνο
με ρίχνεις βαριά επάνω
σε αποπνιχτικές ημέρες
ανθρωποώρες στο παράφορο
και στη γλυκά βασανιστική
αναμονή
εβδομάδα την εβδομάδα
η ζωή που ξετυλίγεται
δεν είναι λιβάδι
ούτε και λίμνη που στέκει
θα χτυπήσω κάρτα
στη φλέβα μου θα πάλλεσαι
λες και δεν το ξέρεις
ενώ αποφάσεις
θα λαβαίνονται
για τις αλλότριες ημέρες
στη φλέβα μου
θα διογκώνεσαι
θα με σκίζεις σαν αστραπή
κι εγώ
φωτισμένος
με το μέτωπο και τα μαλλιά μουσκεμένα
τρέμοντας πυρακτωμένος
θα κραυγάζω
ψιθυρίζοντας
θα τραγουδώ
σωπαίνοντας
θα περιστρέφομαι μέσα σου
δουλεύοντας
θα τρέχω κοιτάζοντας τις κορφές
ενώ θα βγάζω ρίζες στην άσφαλτο
και θα σ' αγαπώ
όσο
ποτέ δεν θα στο χω πει
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου