Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

βλέπω βαθιά

Έρχεσαι όμορφα
και αναπνέεις μέσα μου
μια στήλη καπνού
υψώνεται στο ταβάνι
ο ουρανός μου
απλώνεται όλο και πιο πολύ
στο φως που κερδίζει
τις ώρες
θ' αφήσω ανοικτά
για να σε βλέπω
περισσότερο
όπως
πέφτεις πίσω
έτσι που'
απότομα λίγο
καμιά φορά
σε τραβάω για να
και βιάζομαι λες και
θέλω λίγο
αν μπορώ να
σε βασανίζω και να
κρατώ πιο πίσω
λίγο λίγο
να έρχομαι
να μου δίνεσαι
με μια πίστη σχεδόν
εύθραυστη
και εύρωστη
όταν μια τέτοια
έκσταση
θέλω σχεδόν
να προσεύχομαι από
πάνω σου
θα θελα μια φορά
να πιω αργά
τ' αλμυρά σου δάκρυα
να μ'  αφήσεις
να κεντρίσω
μέσα σου βασίλισσα
να,μπω
κι εκεί λέει
να ξεχαστώ ολότελα
και να μη χρειάζεται λέει
να μιλάμε καθόλου
γι' αυτά
παρά να καθόμαστε στηνκουζίνα
να τρώμε σοκολάτα καινα καπνίζουμε
να έρθει πάλι το καλοκαίρι
να περπατάς με πόδια γυμνά
να τ' απλώνεις επάνω μου
μέχρι τους ώμους μου
να σε φέρω στο σώμα μου
σαν διάδημα ή σαν μια
ζώνη σφιχτά επάνω μου
να με δένεις με τους μηρούς σου
κι από κάθε πλευρά φυλακισμένος
με τυφλή χαρά
κράτησε,πάρε
πάρε ό,τι υπάρχει σε μένα
ό,τι διπλά και παραπάνω
μου το επιστρέφεις
με τα χείλη
μα δεν ξέρεις πως
βλέποντάς σε
αναστατώνεις τη μέρα μου;
ω, κάντο ναι
κάντο και πάλι
μη με λυπάσαι
δώσε μου
όλο και περισσότερους λόγους
μόνο για σένα
με σώμα και καρδιά
να υπoφέρω




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...