Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Promise

Μέσα μου χορεύουν
πύρινοι άγγελοι
στο αίμα μου καίνε
ποτάμια φωτιάς
πόσο το ένιωσα
εκείνο το βράδυ
πως έχεις για μένα
φυλάξει στην κρύπτη
το πιο λαμπερό κοχύλι
θα πάω να πέσω
σ' αυτή τη ήρεμη θάλασσα
δεν θα φοβάμαι πια
ούτε κύμα ούτε άνεμο
θ ακολουθώ απλά
στον πιο φωτεινό βυθό
όπου θα με οδηγείς
με μια ανάσα
θ' αφήνομαι
δεν θα παρατηρώ πια
τίποτα
όλα θα ξεκινάνε 
αβίαστα από μέσα
βλέπεις δεν έχω
κανέναν φόβο
έμαθα να κολυμπώ
έμαθα να χάνομαι
ξέρω πως
έχεις για μένα
το φιλί της ζωής
άφησέ με μονάχα
να σκύψω να  πιάσω
με τα δόντια
αυτά τα διάφανα κοράλλια
που μου έταζες βράδια πολλά
βράδια που μετρώ
με την ηχώ των βημάτων σου
τα βαριά πατήματα και
τ' αποτύπωμα της όσφρησης
τ'αποτσίγαρα στο μπαλκόνι
κανένα άρωμα 
δεν μπορεί πια
να με αποσπάσει
πορεία κατευθείαν
για εκεί που
θα λύνω με ένα χέρι
ό,τι σε κρατά σφιχτά
έτσι να βρεθούμε
λεύτεροι κι αγκαλιασμένοι
να τρέξουμε σαν
φλογισμένα αερικά
κι αν κρυώνεις
θα είμαι το σκέπασμα
κάτω από τη βροχή
ας μας έβρισκε μόνο
η επόμενη μέρα
ασυννέφιαστη
να περπατήσουμε γυμνοί 
εξαίσια λαμπεροί
ας μείνουμε έτσ
μια στιγμή ακόμα
μια μόνο στιγμή πριν
να μαζέψουμε τα λιγοστά μας πράματα
και να πάρουμε
το δρόμο
μόνοι όχι 
ποτέ ξανά, υπόσχομαι
ποτέ
promise me

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...