Μέσα μου χορεύουν
πύρινοι άγγελοι
στο αίμα μου καίνε
ποτάμια φωτιάς
πόσο το ένιωσα
εκείνο το βράδυ
πως έχεις για μένα
φυλάξει στην κρύπτη
το πιο λαμπερό κοχύλι
θα πάω να πέσω
σ' αυτή τη ήρεμη θάλασσα
δεν θα φοβάμαι πια
ούτε κύμα ούτε άνεμο
θ ακολουθώ απλά
στον πιο φωτεινό βυθό
όπου θα με οδηγείς
με μια ανάσα
θ' αφήνομαι
δεν θα παρατηρώ πια
τίποτα
όλα θα ξεκινάνε
αβίαστα από μέσα
βλέπεις δεν έχω
κανέναν φόβο
έμαθα να κολυμπώ
έμαθα να χάνομαι
ξέρω πως
έχεις για μένα
το φιλί της ζωής
άφησέ με μονάχα
να σκύψω να πιάσω
με τα δόντια
αυτά τα διάφανα κοράλλια
που μου έταζες βράδια πολλά
βράδια που μετρώ
με την ηχώ των βημάτων σου
τα βαριά πατήματα και
τ' αποτύπωμα της όσφρησης
τ'αποτσίγαρα στο μπαλκόνι
κανένα άρωμα
δεν μπορεί πια
να με αποσπάσει
πορεία κατευθείαν
για εκεί που
θα λύνω με ένα χέρι
ό,τι σε κρατά σφιχτά
έτσι να βρεθούμε
λεύτεροι κι αγκαλιασμένοι
να τρέξουμε σαν
φλογισμένα αερικά
κι αν κρυώνεις
θα είμαι το σκέπασμα
κάτω από τη βροχή
ας μας έβρισκε μόνο
η επόμενη μέρα
ασυννέφιαστη
να περπατήσουμε γυμνοί
εξαίσια λαμπεροί
ας μείνουμε έτσ
μια στιγμή ακόμα
μια μόνο στιγμή πριν
να μαζέψουμε τα λιγοστά μας πράματα
και να πάρουμε
το δρόμο
μόνοι όχι
ποτέ ξανά, υπόσχομαι
ποτέ
promise me
πύρινοι άγγελοι
στο αίμα μου καίνε
ποτάμια φωτιάς
πόσο το ένιωσα
εκείνο το βράδυ
πως έχεις για μένα
φυλάξει στην κρύπτη
το πιο λαμπερό κοχύλι
θα πάω να πέσω
σ' αυτή τη ήρεμη θάλασσα
δεν θα φοβάμαι πια
ούτε κύμα ούτε άνεμο
θ ακολουθώ απλά
στον πιο φωτεινό βυθό
όπου θα με οδηγείς
με μια ανάσα
θ' αφήνομαι
δεν θα παρατηρώ πια
τίποτα
όλα θα ξεκινάνε
αβίαστα από μέσα
βλέπεις δεν έχω
κανέναν φόβο
έμαθα να κολυμπώ
έμαθα να χάνομαι
ξέρω πως
έχεις για μένα
το φιλί της ζωής
άφησέ με μονάχα
να σκύψω να πιάσω
με τα δόντια
αυτά τα διάφανα κοράλλια
που μου έταζες βράδια πολλά
βράδια που μετρώ
με την ηχώ των βημάτων σου
τα βαριά πατήματα και
τ' αποτύπωμα της όσφρησης
τ'αποτσίγαρα στο μπαλκόνι
κανένα άρωμα
δεν μπορεί πια
να με αποσπάσει
πορεία κατευθείαν
για εκεί που
θα λύνω με ένα χέρι
ό,τι σε κρατά σφιχτά
έτσι να βρεθούμε
λεύτεροι κι αγκαλιασμένοι
να τρέξουμε σαν
φλογισμένα αερικά
κι αν κρυώνεις
θα είμαι το σκέπασμα
κάτω από τη βροχή
ας μας έβρισκε μόνο
η επόμενη μέρα
ασυννέφιαστη
να περπατήσουμε γυμνοί
εξαίσια λαμπεροί
ας μείνουμε έτσ
μια στιγμή ακόμα
μια μόνο στιγμή πριν
να μαζέψουμε τα λιγοστά μας πράματα
και να πάρουμε
το δρόμο
μόνοι όχι
ποτέ ξανά, υπόσχομαι
ποτέ
promise me
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου