Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ορισμός

Σώμα απ' το σώμα μου
και πάλι 
όλα ένα 
δεν χρειάστηκε
παρά 
ένα παράφορο φιλί
είναι κάθε φορά
που ανακαλύπτω ξανά
αυτό που υπάρχει
προσφέρεται
σε μένα 
ενσκήπτω
και γεύομαι 
όλα αναδύονται
τόσο φυσικά και αβίαστα
γνωρίζω τα πάντα
κι όμως δεν ξέρω τίποτα
μαθητεύοντας
στα εξαίσια φίλτρα
μαθαίνοντας ξανά
εισπνοή εκπνοή
έκταση μέχρι το άπειρο
ήξερα και πάλι
τα πάντα
ήσουν απόλυτα
και τόσο απλά
μερικές φορές όλα ρέουνε
από μέσα μου
προς τα σένα
και αντίστροφα
το είχα δει ήδη
έχοντας φαντασιωθεί
 - έτσι νόμιζα - 
κι ωστόσο
εκπλήσσοντας εκ νέου
κάθε αίσθηση
ω ναι
έτσι να είσαι
περπατώντας γύρω μου
μέσα μου ενυπάρχεις
ανυπόδητη
στρέφεις τα νώτα
όλα γυρίζουν 
δεν έχω πια 
νου, γλώσσα
δεν είσαι νοητή
ούτε και το απομακρυσμένο σημείο
που προσπαθώ να εντοπίσω
στο παράταιρο σώμα μου
έχεις πια
εγκολπωθεί
το μέσα μου 
καταλύεις
το χρόνο μου
με τον ιδρώτα
αποτιμάται αυτή η 
στιγμή της μετέωρης πλήρωσης
στροβιλισμός στο άπειρο
κι αίσθηση ακέραια
η μεστή μου ύπαρξη
πόσο παράξενα 
μερικές φορές
όλα δένουν ξανά
μη μου αφήνεις 
αυτή τη βεβαιότητα
να έρχεσαι πάλι
αίφνης 
να με εκπλήσσεις
κι εγώ
θα σ' αγαπώ
τυλίγοντας σε
με όλο το φάσμα
 ανταλλάσσοντας
χρώμα και σχήμα
με τα δώρα σου
το ακριβό σου άρωμα
ανακτώντας την όσφρηση
καθώς κατακτάς
χωρίς κανένα κόπο
όλο το χώρο
και μέσα και έξω
εγώ θαυμάζοντας
αυτό το θαύμα
που αποκαλύπτεσαι
στον κόσμο
που όρισες
γυναίκα



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...