Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Για μένα

Θέλω να
πέσω μαζί σου
ένα ήσυχο καλοκαιρινό
ζεστό μεσημέρι
όπως τότε που
παιδί
στην αυλή
έπεφτες στο στρώμα
νιώθοντας ένα
γλυκό μούδιασμα στο υπογάστριο
χωρίς πονηριά καμία
μην ξέροντας τι είναι
αυτό το όμορφο αίφνης
κενό στο στομάχι
και να παραδοθώ
σ' έναν ύπνο
με όνειρα που
κυλάνε αργά
νωχελικά
όπως οι ρώγες των δαχτύλων μου
επάνω στο σώμα σου
το απόγευμα
με περιέβαλλες τόσο επιτακτικά
πάλι
σαν να μ' έχεις δεμένο
μ' ένα ξόρκι
περνάς
και ποτίζεις με τα φίλτρα σου
τα σεντόνια
τις κουρτίνες
καλλιεργείς κρυφά
έναν κήπο
μπροστά στα μάτια μου
έκπληκτος ανακαλύπτω
κάθε επόμενη μέρα
τους στήμονες
να αναφύονται
μέσα απ' τις ρωγμές των φαντασιώσεων
ανακάθομαι και
εκεί που βαραίνουν
τα βλέφαρα
με τυλίγεις στο διάφανο
νέφος σου
είσαι εδώ συνεχώς
είναι τόσο απλό
και κατανοητό
δεν χρειάζεται
καμία επεξήγηση
δεν θέλω τίποτα πια
μόνο φίλα με
ξανά
δος μου τη γεύση μου
να πιω την ψυχή μου'
μέσα από τα χείλη σου
και μετά
να καίγομαι επιτακτικά
ασελγώντας
μέσα σ΄αυτό το παρανάλωμα
που γίνεσαι
η μανιασμένη αρετή μου
το περιδέραιο πάθος
περισπούδαστη ιέρεια
με πόνο έκσταση
δος μου τη χάρη
λατρεμένη
μόνο για μένα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...