Αναζητώ ξανά
με την όσφρηση
να βρω μια κηλίδα
ένα ελάχιστο κομμάτι ύφασμα
παρήγορα να τυλιχτώ
όλο επάνω μου
οι νύχτες είναι πάλι
υγρά θερμοκήπια
ψηλαφιστά πιάνοντας μιαν άκρη
από το σκέπασμα
αδύνατον ν' αντέξω επάνω μου
ό,τι δικό μου
μοιάζει αφύσικα ξένο
σε αυτόν τον χώρο που
ορίζουμε
με το σώμα σε έκταση
ανατέμνοντας σε διάσταση
σε σκοτεινά βάραθρα που
θέλω να κατέβω
ορμητικός και ξάστερος
κι ας φοβάμαι
δεν είναι τρόπος να
αναπαράγω αυτή την απτή έξαψη
αρρωστημένη μίμηση
σκοτεινά ηλιοτρόπια
ίσως και καθαγιασμένη
των μυώνων κίνηση
βουτηγμένη στην αλλόφρονα δίνη
του παράφορου που
έχω και φουσκώνει μέσα μου
το στήθος μου δεν
αναπνοή που κομματιάζεται
κόβεται στα δύο
αυτό το υπερώο πάθος μου
κάνοντας δέηση καιόμενη
γυμνή προσευχή
το κολασμένο είδωλο
ύπερθεν και εντός
μαίνεται μέσα μου
δεν το ακούς
με περιφέρει με μανία στις άκρες
των χειλιών βασανίζοντας
όχι
μη με λυπηθείς
δώσε μου τώρα
περισσότερο από ποτέ
αυτό το φρενιασμένο παρανάλωμα
θα βγω και θ' ανάψω
μπροστά σε όλο
το ευυπόληπτο
έκπληκτο κοινό
στη σκηνή θα στραφούνε πάνω μου
όλα τα φώτα
θα σε προβάλω
ως έκπαγλη φαντασίωση
στα μάτια βέβηλα
εικόνες διαδοχή
των αισθήσεων κύκλοι
με τα δάχτυλα θα βουτήξω
στο απόκοσμο φρέαρ
και θα φέρω στο στόμα μου
ως ζωντανό νερό
αυτό που θα έρθει πάλλοντας
από το βάθος
το σκοτάδι μου το έρμαιο
υποφέροντας μαζί σου
γλυκά να καταλύσει
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου