Στην αγορά θα περπατήσω
δεν θα μεθύσω δεν θα πιω
θα υποσκάπτω αυτό το σώμα
στο φως το πρώτο πρωινό
μέσα σε μια σχισμή του χρόνου
σ' ένα φεγγάρι πια σβηστό
θα ονειρευτώ σκηνή του πόνου
κι ίσως να πρωταγωνιστώ
στη θέση εκείνη θα καθίσω
εκεί που κάθεσαι και συ
μια λεμονιά βλέπεις ν' ανθίζει
και μες στο χρόνο σου να ζει
θα βλέπω όλα όσα βλέπεις
όπως εσύ θα περπατώ
να μ' αγαπάς και να μ' αντέχεις
κάθε φορά κάθε λεπτό
δεν τους μπορώ με τις φωνές τους
τόσα με θόρυβο κενά
ακούω στο βάθος τις σιωπές τους
τόσες ζωές στα πεταχτά
περνούν αστόχαστα οι ώρες
και πού πηγαίνουν θεέ μου πού
γλιστρούν σαν ξένες κατηφόρες
σαν να πηγαίνουνε αλλού
κάθομαι στη δική σου θέση
βλέπω ό,τι βλέπεις και σιωπώ
τα χέρια απλώνω να σ' αγγίξω
πιάνω μια θλίψη στο κενό
αυτό το γκρίζο απ' το βλέμμα
να το νικήσω προσπαθώ
αντικριστά και ως το τέρμα
να ξέρω μόνο ν' αγαπώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου