Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Όπως το άλλο βράδυ

Ήμουν δίπλα σου
έτσι όπως
είναι οι άνθρωποι που
μοιράζονται
στη ζωή
όλα όσα γίνονται
περπατούσα κοντά
λίγο πιο πίσω
σ έβλεπα
να βαδίζεις
γρήγορα
όπως συνήθως
με το γνωστό
ελαφρύ λίκνισμα
αποφασιστικά
αλλά και
με χάρη
δες
γυναίκα
περνάς με άνεση
αφήνεις την αύρα σου
σκορπάς σαγήνη
γυναίκα
μάνα και κορίτσι
με το στενό σου τζιν
τα  μακριά πόδια
τα ξέρω καλά
άλλοτε
γυμνά βήματα
στην άμμο
στο σπίτι
ανεβαίνουν επάνω μου
μαζεύονται με νάζι
μ' αρπάζουν
με τυλίγουν
συμπιέζοντάς με
να θέλω
να σε πιάσω
από τη μέση
εκεί στον κόσμο
που περνά
χαζεύει
βλέπει και δεν βλέπει
τα τόσα βλέμματα
που σε τριγυρίζουν
να βάλω τα χέρια μου
στις πίσω τσέπες σου
εσύ στις δικές μου
δεν υπάρχει τίποτα
χυδαίο ή πρόστυχο
η επιθυμία
είναι εκεί
μέσα σε όλα
όπως βρίσκεσαι
με τα χρώματα
και τις ποθητές γραμμές σου
μέσα στον κόσμο
λες και το ξέρεις πως
έτσι με κάνεις
πιο πολύ να σε θέλω
τα βήματά σου
τ' αστεία πειράγματα
το γέλιο
τα χαμόγελα
που σκορπάς
όλα τα ποθώ
ξεδιάντροπα
αδιάκριτα
μ' αρέσει που
κάθε σου βήμα
κάθε κίνηση των γοφών
είναι και κάτι ξεχωριστό
α ναι, οι γνωστές
παραφορές μου
άσε με λοιπόν
να σε ακολουθώ
παράφορα
υποδαύλιζε
με κάθε σου ανεπαίσθητη κίνηση
τον πιο κρυφό πόθο μου
κατάκτησέ με
γυναίκα
με το μικρό σου δαχτυλάκι
δεν με νοιάζει
αν βλέπουν
ας βλέπουν
όσοι καταλαβαίνουν
καταλαβαίνουν
η καρδιά μου πάλλεται
και το νιώθω
το στήθος μου
γεμίζει με λαχτάρα
και το νιώθω
τα πόδια μου
μουδιάζουν
σηκώνομαι και
ζαλίζομαι
ο χρόνος χάνεται
τα μάτια μου
κλείνουν
πάλλεσαι μέσα
στα χέρια μου
κάθε μέρα
και πιο πολύ
κάθε φορά
και πιο απόλυτα
να σε κρατούσα
όπως το άλλο βράδυ
τίποτα πια
δεν θα ζητούσα
και την άλλη μέρα
και την άλλη
και την επόμενη
το κορμί σου
έχει γίνει
όλος μου
ο χρόνος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...